ΔΕΝ μας άφησαν έκπληκτους τα λόγια και οι απόψεις του κυρίου Μεϊμαράκη για τα lgbtqi δικαιώματα. Το κόμμα του είναι παραδοσιακός εκφραστής του δόγματος «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ», αφήνοντας οτιδήποτε διαφορετικό, έστω και στο κατ’ ελάχιστο, απ’ έξω από αυτό που λέμε σύστημα. Οι υπόλοιποι είναι αόρατοι, δεν υπάρχουν και άρα δεν έχουν και δικαιώματα (βλέπε συμφέροντα, διότι για αυτούς είναι το ένα και το αυτό!). Φυσικά, οι υποχρεώσεις είναι αυτονόητες, όπως αυτονόητη είναι και η στοχοποίηση από κράτος και παρακράτος των κοινωνικών ομάδων εκτός συστήματος που διεκδικούν δικαιώματα και επομένως επιζητούν να παραγκωνίσουν τα κεκτημένα συμφέροντα. Μην εκπλήσσεστε…αυτή είναι η οπτική τους γωνία και αν την εφαρμόσετε σαν «μπούσουλα», θα δείτε ότι ερμηνεύονται τα περισσότερα από τα πεπραγμένα (ή μη) τους.
Να θυμίσουμε ότι ο κύριος Μεϊμαράκης δήλωσε σε διαδικτυακή του συνέντευξη στο newpost τα εξής:
“με προβληματίζει το εάν προσπαθούν να μας πείσουν αν είναι το νορμάλ και το σωστό τα ομόφυλα ζευγάρια και με προβληματίζει περισσότερο το ζήτημα της υιοθεσίας!”
Οι οποιεσδήποτε διαφορετικές απόψεις από την κομματική γραμμή, είτε δεν πείθουν αρκετά, καθόσον τα άτομα αυτά δεν έχουν κάνει κάτι προκειμένου να ανατρέψουν την οπτική γωνία του κόμματός τους πάνω στα lgbtqi δικαιώματα, είτε εκ των πραγμάτων δεν είναι ικανά από μόνα τους να κινητοποιήσουν τον κομματικό τους μηχανισμό. Όπως και να έχει το πράγμα…μηδέν εις το πηλίκο!!!!!
Παρόλαυτά, δημιουργούνται μέσα μας κάποιες απορίες, οι οποίες, αν και θα παραμείνουν αναπάντητες, είναι αρκετά χρήσιμες στο να βάλουν τον αναγνώστη να στοχαστεί ως προς εκείνα τα χαρακτηριστικά που απαιτείται να έχει ένα κίνημα, μία συλλογικότητα, ένα κόμμα, μία οργάνωση, η οποία λαμβάνει αποφάσεις που επηρεάζουν το σύνολο της κοινωνίας.
Αυτό που μας προβληματίζει…
Απορία 1η: Γιατί διαιωνίζουν την γνωστή ομοφοβική προπαγάνδα, όταν διεθνείς φορείς, θεσμοί και επιστημονικές κοινότητες επιβεβαιώνουν το αυτονόητο; Αν δεν γνωρίζουν όλες αυτές τις πληροφορίες, γιατί δεν φροντίζουν να μάθουν πρώτα και μετά να σχηματίσουν άποψη; Πώς οδηγούνται σε συμπεράσματα, χωρίς πρώτα να ερευνήσουν για το τι ισχύει. Δεν τους ενδιαφέρει; Αυτά τους λένε να πουν; Γιατί το αυτονόητο και η κοινή λογική είναι ακόμα προς διαπραγμάτευση; Μήπως τελικά έχουν συγκεκριμένο στόχο…την ψήφο, ασχέτως λογικής, νόμων και αξιών; Η’ ακόμα χειρότερα…μήπως το κάνουν επίτηδες, δηλαδή στοχοποιούν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες ως τον εχθρό του έθνους ή της ταυτότητας των Ελλήνων ή της θρησκείας των Ελλήνων, προκειμένου να μαζέψουν όλους τους υπόλοιπους σε ένα «μαντρί» με «τσοπανόσκυλο» τον εαυτό τους;
Απορία 2η: Γιατί όσοι γνωρίζουν και είναι μέλη των παραπάνω φορέων, οργανισμών, επιστημονικών κοινοτήτων κλπ σιωπούν; Γιατί ένας συνταγματολόγος για παράδειγμα δεν αναλύει τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως αυτά προστατεύονται από το Σύνταγμα, αποδεικνύοντας ότι Δημοκρατία έχουμε μόνο όταν έχουμε και ισονομία; Οι Τομεάρχες των διαφόρων κομμάτων δεν είναι εξειδικευμένοι στο αντικείμενό τους και πολλές φορές και επιστήμονες οι ίδιοι; Τι εισηγήσεις έχουν κάνει και με βάση ποια μελέτη; Μήπως δεν έχουν κάνει μελέτη; Μήπως τελικά οι αποφάσεις και η κομματική γραμμή είναι "όπου φυσάει ο άνεμος πάω";
Απορία 3η: Ο προβληματισμός δεν είναι απαραίτητα κακό στοιχείο από μόνο του, αρκεί να αξιοποιείται με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποτελεί έναυσμα για διάλογο μέσα στην κοινωνία. Δεν είμαστε όλοι φωτεινοί παντογνώστες, γιαυτό ακριβώς πρέπει να είμαστε σε επαφή με ανθρώπους που γνωρίζουν και να δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε όλοι οι φορείς και οι αντισυμβαλλόμενοι να μπορούν να ξεκινήσουν επιτέλους έναν εποικοδομητικό διάλογο. Αν δεν φροντίζουμε να διατηρούμε αυτή την επαφή με τους κοινωνικούς και επιστημονικούς φορείς, τότε πώς είναι δυνατόν να διαχειριστούμε αποτελεσματικά μια χώρα; Η' μήπως δεν μας συμφέρει να υπάρχει συνεννόηση και διάλογος ανάμεσα στους φορείς, γιατί τότε ποιος ο λόγος της δικής μας ύπαρξης; Αντιθέτως, όταν ο προβληματισμός χρησιμοποιείται ως δικαιολογία προκειμένου να μην εμβαθύνουμε στην ουσία των θεμάτων, αλλά να συνεχίζουμε τις αοριστίες, ώστε ποτέ κανείς να μην αντιλαμβάνεται την πραγματική όψη των προβλημάτων που τίθενται και εκτίθενται, δεν γινόμαστε συνεργοί στην οποιαδήποτε αδικία συντελείται; Η' μήπως τελικά αυτό θέλουμε να πετύχουμε, διότι η σύγχυση δημιουργεί προβλήματα και τα προβλήματα χρειάζονται κάποιον να τα λύσει (βλέπε αστυνόμευση και εξουσία);
Απορία 4η: Αλήθεια, όταν δεν ισχύει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο, τι κυρώσεις προβλέπονται; Έχουμε Δημοκρατία ή όχι; Κι αν όχι, δεν είναι καθήκον του κάθε Έλληνα πολίτη να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία; Κι αν δεν έχουμε Δημοκρατία, τότε αυτός που ασκεί εξουσία θεωρείται νόμιμος; Οι αποφάσεις του θεωρούνται νόμιμες; Στη Δημοκρατία ισχύει ο νόμος της πλειοψηφίας ή μήπως υπάρχει και το κράτος δικαίου, που φροντίζει να εξασφαλίζονται τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών;
Αν αυτές οι απορίες σας φαίνονται λογικές, τότε μάλλον ανήκετε σε μία ομάδα ανθρώπων που δεν αποδέχεται την πραγματικότητα που μας πλαισιώνει...την θεωρεί απάνθρωπη, δυναστική και κατευθυνόμενη. Ίσως τελικά η λύση να προκύπτει μέσα από την κινητοποίηση αυτών των ανθρώπων, ώστε να ξεκινήσει ένας ειλικρινής διάλογος...ένας διάλογος που θα ποδοπατήσει τη λογική των κομματικών, ιδεολογικών, θρησκευτικών,πολιτισμικών κλπ στρατοπέδων και θα επαναφέρει τον άνθρωπο στο προσκήνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου