Όταν ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο της ελληνικής πραγματικότητας, η ανάγκη για δημιουργία μηχανισμών που θα αποκαταστήσουν την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας είναι επιτακτική!
Τι γίνεται όμως όταν οι ίδιοι οι θεσμοί παραμένουν δέσμιοι αυτής της πραγματικότητας, έχοντας ενισχύσει με την εκκωφαντική σιωπή και αδράνειά τους τις κοινωνικές διακρίσεις;