Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα lgbtqi ακτιβισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα lgbtqi ακτιβισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

7/8/15

Kemal Ördek, τρανς, ακτιβίστρια, θύμα βιασμού...δεν παραιτείται!

Όταν στην Ελλάδα ακόμα προσπαθούμε να πείσουμε για την αναγκαιότητα της ενεργής κινητοποίησης όλων μας (lgbtqi και συμμάχων) υπέρ των lgbtqi δικαιωμάτων, για το πόσο σημαντικό είναι να είμαστε out ή τουλάχιστον να προσπαθούμε να διαμορφώνουμε τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε όλο και πιο πολύς κόσμος να νιώθει άνετα να είναι out στην καθημερινότητά του, καθώς και να συμμετέχουμε στις lgbtqi οργανώσεις, προκειμένου οι διεκδικήσεις μας να πάρουν τη μορφή κινήματος, κάποιοι (και είναι αρκετοί) προτάσσουν τον οχαδερφισμό τους, τον πεσιμισμό τους και την δεν-βαριέσαι-εγώ-θα-αλλάξω-τον-κόσμο! νοοτροπία τους, εκμηδενίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις προσπάθειες ανθρώπων που προσφέρουν σε αυτόν τον αγώνα τα μέγιστα, πολλές φορές και με δικό τους (οικονομικό και ψυχικό) κόστος.

Παραθέτουμε λοιπόν ως απάντηση σε όλους τους "ακτιβιστές του καναπέος" το πρότυπο της Kemal Ördek, η οποία είναι τρανς ακτιβίστρια (είναι ιδρυτικό μέλος του Red Umbrella Sexual Health and Human Rights Association) και ταυτοχρόνως εργάζεται ως ιερόδουλη στην Τουρκία. Στις 26 Ιουλίου η Ördek δέχτηκε επίθεση από δύο αγνώστους στο σπίτι της, οι οποίοι την χτύπησαν, την λήστεψαν και ο ένας από αυτούς τη βίασε. Μάλιστα, οι θύτες την οδήγησαν στο κοντινότερο ΑΤΜ, προκειμένου να κλέψουν λεφτά και από τον λογ/μό της. Για καλή της τύχη, περνούσε από το σημείο αστυνομικός, ο οποίος είδε τι συμβαίνει και τους πήγε όλους μαζί στο Τμήμα. Δυστυχώς, οι Τουρκικές Αρχές δεν φημίζονται για την ευαισθησία τους απέναντι στα lgbtqi άτομα κι έτσι έβαλαν στο ίδιο κελί την Ördek με τους βιαστές της. Οι Αστυνομικοί, αφού πρώτα προσπάθησαν να την κάνουν να υπογράψει ένα χαρτί, όπου οι θύτες περιέγραφαν τη δική τους εκδοχή της υπόθεσης, το οποίο και αρνήθηκε να υπογράψει, κατόπιν τους άφησαν ελεύθερους, χωρίς να τους απαγγείλουν κάποιες κατηγορίες.

Γράφει λοιπόν η Ördek...

It’s so difficult to write this when my body, my soul aches.
All I want to do is scream. I want people to hear me and then I want to hide in a corner, break away from this world.
How many times does a person cry after all that happened? How many times does a person shake and shiver when they think of what happened?
For years I have been engaged in rights advocacy to bring visibility to the rights violations LGBTIs and sex workers face. So it’s not that I don’t know what this is; I know what discrimination and violence mean.
Up to today, I’ve been beaten twice and hospitalized. I’ve been raped twice. I know very well what rape means, the dominating way manhood descends on me, and the pain of being in the midst of helplessness, alone.
Two men who came to my house… Three men who stole my phone… One more man waiting outside the house. One man who raped me. Three men who wanted to take my cash along with my phone… Three men who threaten me with death… One man who strangled me… One man moaning “I will fuck you, take your money, and come and fuck you again!”… Three men who are at my door and who say “think about what will happen” if I refuse to give them money… Three men who are the same as threats, rape, death.
What I will tell you is not a simple robbery case. It’s not a mere rape case either. This is the story of a series of events that could possibly end in murder. It is a story of the apathy and the denial and ignorance that come after—the story of the surrounding paralysis of a lonely sex worker and an LGBTI.
“We’ll fuck you, take your money, and fuck you again…”

26/5/15

Kiss-Inn: Ο δημιουργικός τρόπος αντίδρασης!

Φωτ: Αλέξανδρος Κατσής Πηγή: www.lifo.gr
Το ότι ορισμένοι lgbtqi friendly χώροι επιδεικνύουν ομοφοβικές συμπεριφορές....δεν μας εκπλήσσει, γιατί έχουμε δει πολλά τέτοια περιστατικά στο παρελθόν. Σίγουρα μας απογοητεύει, διότι σε καιρούς που ο φασισμός και η βία βρίσκουν συνεχώς βήμα στην καθημερινότητά μας, θα πρέπει η κοινότητα να παραμένει ενωμένη και οι lgbtqi friendly χώροι να αποτελούν καταφύγιο των lgbtqi ατόμων ή έστω "προπύργιο" της δημοκρατίας που τόσο αποζητούμε.

Ευτυχώς αυτή μας η απογοήτευση γρήγορα παραμερίζεται από συναισθήματα δικαίωσης, δυναμικότητας και ακτιβιστικής επαναστατικότητας, όταν η lgbtqi κοινότητα οργανώνεται, συντονίζεται και αντιδρά άμεσα με δημιουργικότητα, με έμπνευση και με χιούμορ.

Όλος αυτός ο πρόλογος και άλλος τόσος αξίζει να γραφτεί, προκειμένου να αναδειχτεί η κίνηση της lgbtqi κοινότητας να αντιτάξει την αγάπη ενάντια στον ρατσισμό και την ομοφοβία.