Μπορεί η Τέχνη να προωθήσει τα lgbtqi δικαιώματα;

Η Τέχνη είναι πάντα στο πλευρό της αλήθειας και κάθε φορά έχει ένα αδιαμφισβήτητο μήνυμα να περάσει στην ανθρωπότητα. Διαβάζουμε, λοιπόν τη συνέντευξη που έδωσε η Lara Christen, σκηνοθέτιδα του ντοκιμαντέρ «Νανά», στο beater.gr, όπου αναδεικνύεται πεντακάθαρα η συμμετοχή της Τέχνης στην "ορατότητα" και στην αποδοχή.

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ενδεικτικά ορισμένα αποσπάσματα της συνέντευξης.

Πώς πιστεύεις, ως δημιουργός αλλά και ως θεατής, ότι αντιλαμβάνεται ο μέσος Έλληνας την L.G.B.T.Q. θεματική;
Η L.G.B.T.Q. θεματική έχει ακουστεί κάπως περισσότερο τελευταία και λόγω του συμφώνου συμβίωσης, και φυσικά με τα Pride που γίνονται. Παρόλα αυτά, νιώθω ότι ο μέσος Έλληνας σκέφτεται κάτι τύπου «έχουμε πιο σημαντικά προβλήματα να λύσουμε, ας κάνουν αυτοί ό,τι θέλουν στο κρεβάτι τους». Πράγμα, που ακόμα απέχει πολύ από μια κοινωνία, που χωράει ίσα και χωρίς προϋποθέσεις, όλες τις ταυτότητες.

Πώς πιστεύεις ότι έχει συμβάλλει, μέχρι σήμερα, η Τέχνη γενικότερα στην προβολή και την αποδοχή της διαφορετικότητας;
Πιστεύω ότι η Τέχνη πάντα ήταν ένα μέσο, για να μιλούν οι άνθρωποι για τα προβλήματά τους, και συνεπώς, υπήρξε ένα μέσο ευαισθητοποίησης του κοινού. Είναι και ένας τρόπος προβολής του διαφορετικού, που σίγουρα συμβάλλει σε ένα βαθμό στην αποδοχή. Αλλά δεν είναι αρκετή από μόνη της η Τέχνη. Καθημερινά, ερχόμαστε αντιμέτωπες και αντιμέτωποι, σε διάφορους τους τομείς της ζωής μας, με όλων των ειδών τις καταπιέσεις, που πρέπει, με κάποιον τρόπο, να τις καταπολεμήσουμε.

Με αφορμή των σοβαρών προβλημάτων υγείας της Νανά, κινητοποιήθηκαν πολλοί άνθρωποι, διοργανώθηκαν ομάδες και εκδηλώσεις στήριξης «για τη Νανά μας, και για κάθε Νανά» που χρειάζεται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πώς πιστεύεις ότι θα μπορούσες – σε συνεργασία πάντα με τα αρμόδια Σωματεία και τις L.G.B.T.Q. οργανώσεις που καθημερινά δίνουν μάχες – να βοηθήσεις στην κατεύθυνση του να ενημερωθεί ο κόσμος για τον αποκλεισμό που τυχόν δέχονται διεμφυλικά άτομα, από νοσοκομεία – δημόσιες υπηρεσίες – θέσεις εργασίας και να το αλλάξεις αυτό;
Έχοντας αποφασίσει να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο και μέσα από αυτόν να εκφράζομαι για τα θέματα που με απασχολούν, θέλω να συμβάλλω, με αυτό τον τρόπο, στην ευαισθητοποίηση των ανθρώπων σε ζητήματα που αντιμετωπίζουν διάφορες καταπιεσμένες ομάδες. Εννοείται πως για να μιλήσεις για τα προβλήματα μιας ομάδας ανθρώπων, πρέπει και να έρθεις σε άμεση επαφή με αυτήν. Πιστεύω ότι στην εποχή μας, τα οπτικοακουστικά μέσα παίζουν μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση ιδεών και ότι ένα ντοκιμαντέρ, για παράδειγμα για την τρανς κοινότητα, μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά στον αγώνα της ίδιας της κοινότητας.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ.