Έτσι, λοιπόν, το Proud Press πήρε συνέντευξη από την ηθοποιό Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, η οποία φέτος υποδύεται στο έργο "Elizadeth" την Ελένη...μία διευθύντρια σκηνής του θεάτρου που ερωτεύευται παράφορα την πρωταγωνίστρια του έργου.
Το έργο "Elizadeth" παίζεται στον Πολυχώρο Vault, στο Βοτανικό, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, στις 9:00, ως την Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014. Πρόκειται για μια θεότρελη κωμωδία και ταυτόχρονα ένα καυστικό και ειρωνικό σχόλιο πάνω στις σχέσεις των ηθοποιών και των συντελεστών μιας παράστασης και τη ματαιοδοξία που επικρατεί στον κόσμο του θεάτρου.
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Το “ELIZADETH” ανεβαίνει για 2η συνεχόμενη χρονιά στον Πολυχώρο Vault. Πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει ταυτιστεί με το έργο;
Για 2η συνεχόμενη χρονιά στο Vault, για 3η συμπεριλαμβανομένου του ανεβάσματος στις Ράγες -και τις τρεις χρονιές σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά.
Ο κόσμος βλέπει πως αντιμετωπίζουν κι άλλοι τα διλήμματα και τους φόβους του και βρίσκει την ευκαιρία να γελάσει με την κατάσταση που κυριαρχεί. Είναι λυτρωτικό να βλέπεις την αστεία πλευρά του δράματος που ζεις, να γελάς με τα χάλια σου που λένε.
Το έργο διαπραγματεύεται την οικονομική κρίση και την προσπάθεια των ανθρώπων να προσαρμόσουν τις ζωή τους μέσα σε αυτή. Πώς ακριβώς το διαχειρίζονται οι ήρωες του έργου?
Αν παρομοιάζαμε τη ζωή με εξίσωση, το Elizadeth παίρνει ως δεδομένο την οικονομική κρίση και εξετάζει μάλλον τις μεταβλητές της εξίσωσης αυτής. Πραγματεύεται την αλυσιδωτή αντίδραση που προκύπτει εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, την αλλαγή που αυτή μπορεί να επιφέρει στη στοιχειοθέτηση των αξιών μας, τον επανακαθορισμό των προτεραιοτήτων μας και τους βωμούς στους οποίους διατιθέμεθα να θυσιάζουμε τα θέλω ή/και τα πιστεύω μας.
Πες μας λίγα λόγια για το ρόλο που ενσαρκώνεις στο έργο. Ποια είναι η «Ελένη»; Τι άνθρωπος είναι; Ποια είναι η φιλοσοφία της για τη ζωή;
Η Ελένη είναι η διευθύντρια σκηνής του θεάτρου, λεσβία, φανατική καπνίστρια, ευθύς, ετοιμόλογη, εργατική, λίγο τσαμπουκαλού, αλλά γενικά χαλαρή και λογική. Μέχρι τη στιγμή που η Ντέπυ (Αλκμήνη Σταθάτου) εμφανίζεται για να της θυμίσει πως ο έρωτας και τους σοφούς παραλογίζει.
Παρόλα τα προβλήματα, τις οικονομικές δυσκολίες και την απαισιοδοξία που μας έχουν καταβάλει λόγω της κρίσης, ο έρωτας φαίνεται να τρυπώνει από κει που δεν το περιμένει κανείς, φέρνοντας στη ζωή μας τα πάνω κάτω. Πώς ακριβώς βιώνει τον έρωτα η «Ελένη» στο έργο;
Όπως τον βιώνουμε όλοι. Ο έρωτας μπαίνει σαν τον διαρρήκτη στο συγυρισμένο σπιτάκι μας και αρχίζει να ανακατεύει με μανία. Σίγουρα θα βρει κοσμήματα, όμορφα ρούχα, κάποιο φυλαχτό κρυμμένο ανάμεσα στα φύλλα ενός αγαπημένου βιβλίου. Θα βρει όμως και σκόνες πίσω από τον καναπέ, χάπια για τον πόνο στο συρτάρι, μερικά φύλλα ημερολογίου με μελάνι πασαλειμμένο από δάκρυα. Όλα βγαίνουν στη φόρα όταν ερωτεύεσαι, γίνεσαι και ήρωας και άθλιος.
Πόσο “out” είναι τελικά η «Ελένη» και πόσο άνετη με αυτό είναι η Τριανταφυλλιά;
Η Ελένη είναι τόσο out όσο ένας τεχνικός θεάτρου ανάμεσα σε ηθοποιούς, σκηνοθέτες, συγγραφείς και μουσικούς. Δεν τίθεται θέμα προσωπικής προβολής της, οπότε το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να κάνει τη δουλειά της και να πληρωθεί γι' αυτήν.
Τώρα το τι βλέπουμε ως εντός ή εκτός γενικά έχει να κάνει με το πού στεκόμαστε εμείς, με το δικό μας γεωγραφικό στίγμα σε σχέση με τους άλλους. Θεωρώ πως είμαι άνετη με όλους τους χαρακτήρες -χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι συμπάσχω ή τους θεωρώ όλους ενδιαφέροντες- ακριβώς επειδή επιλέγω να τους αντιμετωπίζω ως διαφορετικά μέρη ενός ποικιλόμορφου αλλά αρμονικού συνόλου.
Το “ELIZADETH” αναδεικνύει το πόσο δύσκολη είναι η συνύπαρξη ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο σκέψης και στάσης ζωής. Είναι τελικά αυτή η διαφορετικότητα το μαγικό συστατικό που δένει τους χαρακτήρες του έργου και τους ωθεί να συνεργαστούν με τρόπο δημιουργικό;
Η διαφορετικότητα αποτελεί πράγματι μαγικό συστατικό για την εξέλιξη μιας ιδέας και την μετέπειτα επιτυχή έκβαση οποιουδήποτε εγχειρήματος βασίζεται σε αυτήν. Δεν είναι αρκετή όμως. Θα πρέπει να υπάρχουν πολλά ακόμα συστατικά, με βασικότερα τη διάθεση για συνεργασία, τη συλλογική βάδιση προς ένα κοινό στόχο και την επιδίωξη της ώσμωσης που επιτρέπει την εξισορρόπηση του πυκνότερου με το αραιότερο χωρίς να αποκλείει τη διατήρηση της διαφορετικότητας. Ας γίνεται και με ιδιοτέλεια όλη αυτή η διαδικασία, δεν είναι κακό, αρκεί να γίνεται. Στο έργο, η ομάδα του Elizadeth σημειώνει παταγώδη αποτυχία. Όχι όμως λόγω της διαφορετικότητας των χαρακτήρων, αλλά επειδή ο καθένας είναι επικεντρωμένος στο δικό του εγώ και μόνο.
Γιατί πιστεύεις οι άνθρωποι στην πραγματική ζωή φοβούνται το διαφορετικό, αντί να το αγκαλιάζουν και να το αξιοποιούν με τρόπο δημιουργικό;
Πιστεύω ότι φοβόμαστε πολύ περισσότερο απ' όσο χρειάζεται και τραγικά πολύ παραπάνω απ' όσο χωράει μια εύφορη ζωή. Είναι λυπηρό, αλλά σπανίως βλέπεις ανθρώπους ανοιχτούς στο διαφορετικό, στο ξένο, στο άγνωστο. Σαφώς είμαστε ρυθμισμένοι βιολογικά έτσι ώστε να αναπτύσσουμε ένα είδος αυτοπροστασίας απέναντι σε οτιδήποτε μας απειλεί, αλλά εμείς αντί να επαγρυπνούμε έναντι των κινδύνων που απειλούν τη σωματική μας ακεραιότητα, πράγμα απολύτως λογικό, έχουμε υπεργενικεύσει την έννοια απειλή και υπερπροστατευόμαστε αντιστοίχως με αποτέλεσμα να ζούμε ασφαλώς μεν, στείρα δε. Χαίρομαι πάρα πολύ όταν βλέπω ανθρώπους διατεθειμένους να σπάσουν τα μούτρα τους στην προσπάθειά τους να ανοίξουν καλά σφαλισμένες πόρτες, τους θεωρώ πρότυπα και τους θαυμάζω βαθιά.
Οι διακρίσεις, o ρατσισμός και οι ομοφοβικές εκδηλώσεις αποτελούν μέρος της καθημερινότητας των lgbt (lesbian, gay,bisexual, transgender) ατόμων. Πώς νομίζεις ότι θα διαχειριζόταν αυτή την πραγματικότητα η «Ελένη» και ποια η άποψη της Τριανταφυλλιάς γι’ αυτό;
Η Ελένη εκφράζεται ελεύθερα, τα έχει πολύ καλά με την ομοφυλοφιλική φύση της και ακριβώς γι' αυτό δε διστάζει να υπερασπιστεί τον εαυτό της όποτε το κρίνει απαραίτητο.Ο Πλάτωνας έλεγε πως ο έρωτας υπάρχει στον ερώντα και όχι στον ερώμενο. Η δική μου εκτίμηση είναι πως το ίδιο ισχύει και για το φόβο. Ο πάσης φύσεως φοβικός άνθρωπος εκφράζει με ρατσιστικές συμπεριφορές τη σύγκρουση που λαμβάνει χώρα μέσα στον ίδιο του τον εαυτό, όχι στους γύρω του. Υπό αυτό το πρίσμα, η άποψη του άλλου για μένα δε δίνει ταυτότητα στην ύπαρξή μου εκτός αν αποφασίσω εγώ να την αφήσω να το κάνει. Είναι πρωτίστως ζήτημα προσωπικής ακεραιότητας, η ενίσχυση της οποίας είναι απαραίτητη αν θέλει κανείς να μην χάνει το χρόνο του επεξεργαζόμενος πληροφορία προερχόμενη από ηλίθιους.
Με το ρόλο της «Ελένης» στο “ELIZADETH” συμμετείχες τη χρονιά που πέρασε και ως υποψήφια για καλύτερη γυναικεία ερμηνεία στα Gay Theater Awards, ένας θεσμός ιδιαίτερα αγαπητός, αν και πρόσφατος, τόσο στο κοινό όσο και γενικότερα στον θεατρικό χώρο. Πες μας πως σου φάνηκε η συγκεκριμένη εμπειρία;
Την υποψηφιότητά μου για καλύτερη γυναικεία ερμηνεία μού την ανακοίνωσε ένας φίλος και η απάντησή μου ήταν "έλα ρε, κόψε τις μαλακίες και λέγε τι με ήθελες". Όταν βεβαιώθηκα ότι έλεγε αλήθεια, είπα σε όλους τους συναδέλφους πως θα έπρεπε να νιώθουν πολύ τυχεροί που έχουν την ευκαιρία να παίζουν μαζί μου και έτρεξα να ζητήσω αύξηση, αλλά μη σου πω τι πήρα.
Πέραν της πλάκας, είναι ευχάριστο να σου λένε πως είσαι υποψήφιος για βράβευση, θεωρείς πως έκανες κάτι καλά, τονώνεται η αυτοπεποίθησή σου. Το να ηττάται μια νέα ηθοποιός από την Μαρία Κεχαγιόγλου είναι και δίκαιο αλλά και μεγάλη τιμή. Τριανταφυλλιά, θα ήθελες να μας αποκαλύψεις τα μελλοντικά σου σχέδια; Πού μπορεί να έρθει ο κόσμος να σε απολαύσει;
Από Σεπτέμβρη και για δύο ακόμα εβδομάδες (μέχρι 26/11) τα Δευτερότριτα παίζω σε ένα δραματικό έργο, το "Παιδιά του Πατρός", σε σκηνοθεσία Στέφανου Κακαβούλη, στο θέατρο Βρυσάκι μαζί με τον Σπύρο Φωκά και την Ζωή Ξανθοπούλου. Για το 2014 θα είμαι και πάλι στο θέατρο Vault, σε μια νέα παράσταση για την οποία δε μου επιτρέπεται να δώσω περισσότερες πληροφορίες ακόμα.
Ευχαριστούμε θερμά την Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη για την τιμή να παραχωρήσει στο Proud Press συνέντευξη και συνάμα να μας παραθέσει τις απόψεις και τα συναισθήματά της, τόσο για τον ρόλο της στο έργο όσο και για τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες που κυριαρχούν στην lgbt καθημερινότητα.
Μπορείτε να μένετε ενήμεροι για τα σχέδια της ηθοποιού στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.facebook.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου