Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης...."Κατά της ομοφοβίας ζητώ περισσότερο θάρρος"

Με ένα άκρως καταγγελτικό, αλλά ταυτοχρόνως πέρα για πέρα συναισθηματικό άρθρο του στην "Εφημερίδα των Συντακτών", ο δημοσιογράφος Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης τολμάει να διαταράξει την ετεροκανονικότητα των δημόσιων προσώπων στην Ελλάδα που παραμένουν στην ντουλάπα, αποκαλύπτοντας την ομοφυλοφιλία του.

"Το να είσαι στρέιτ ή γκέι είναι ακριβώς το ίδιο. Είναι ένα από τα χίλια χαρακτηριστικά της ζωής μας, σημαντικό, αλλά όχι το μοναδικό"

Με αφορμή την αυτοκτονία του νεαρού φοιτητή στη ρώμη (διαβάστε το άρθρο μας "Ακόμη μία αυτοκτονία ομοφυλόφιλου στη Ρώμη!" ) ο δημοσιογράφος κάνει λόγο για τις ευθύνες όλων εκείνων που μπορούν και έχουν καθήκον να βάλουν τέλος στις διακρίσεις, τον ρατσισμό και την ομοφοβία, αλλά προτιμούν να βολεύονται στην εξουσία της καρέκλας που τους παρέχει το υπάρχον σύστημα, καταδικάζοντας με αυτόν τον τρόπο χιλιάδες νέους, ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, πολίτες με "διαφορετικό" τρόπο σκέψης και έκφρασης όχι μόνο στο περιθώριο και την κοινωνική απομόνωση, αλλά ορισμένες φορές ακομα και στον θάνατο. 

"Μέχρι πότε δεν θα αναγνωρίζονται –τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ελλάδα– τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ζευγαριών που συζούν, που μοιράστηκαν άγχη, χαρές, εξώσεις, ανεργία και τόσες και τόσες πιέσεις και προκαταλήψεις ανεγκέφαλων συμπολιτών τους; Μέχρι πότε δεν θα δίνουμε αποστομωτικές απαντήσεις στα νεοναζιστικά παραληρήματα που συνεχίζουμε ν’ ακούμε;"

Έτσι, λοιπόν, ο Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης αποφασίζει να σείρει πρώτος τον χορό του "καλού παραδείγματος", βάζοντας τον εαυτό του στο επίκεντρο της προσοχής, εκθέτοντας μεν την προσωπική του ζωή, αλλά κερδίζοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων μας.

"Χρειάζεται περισσότερο θάρρος, για να μπορέσει και η χώρα μας να αποκλείσει τον ρατσισμό, την ομοφοβία, τους βάρβαρους χλευασμούς των ανεγκέφαλων. Ενας δημοσιογράφος, ανταποκριτής από τη Ρώμη, κάνει την αρχή, αψηφώντας τυχόν κριτικές και εκπλήξεις. Δεν είμαι ήρωας. Ζητώ να αλλάξουμε, επιτέλους, την ψυχή και τη σκέψη μας."

Για πολλούς από εμάς τα λόγια του Θεόδωρου είναι αυτονόητα. Το αυτονόητο όμως δεν συνεπάγεται και σιωπή. Η γνώση αυτή θα πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας, ώστε να απελευθερωθούμε από τις φοβίες και τα ρατσιστικά στερεότυπα που μας επιβάλλονται. Διότι αν αδρανούμε, τότε κινδυνεύουμε να καταλήξουμε οι ίδιοι τα θύματα της αδιαφορίας μας, μιας και ο φόβος θα κατατρέχει πάντα τις ζωές μας.