Ο Φώτης ανακοίνωσε ζωντανά στις 22.11 στην εκπομπή του στο Star, "Φώτης και Μαρία Live", το χαρμόσυνο γεγονός, φανερά συγκινημένος και τρισευτυχισμένος που έγινε μπαμπάς, με τη βοήθεια της επί πολλά χρόνια φίλης του, η οποία δεχτηκε να γίνει παρένθετη μητέρα!
Εκτός από τα πολυάριθμα κακεντρεχή και ομοφοβικά σχόλια διαφόρων ανώνυμων αναγνωστών του διαδικτύου...
"Ποσο ματαιόδοξος θα πρεπει να είναι κάποιος για να πληρώσει προκειμένου να διαιώνισει το είδος του;Δηλαδή το παιδί αυτο θα ζήσει και θα έχει όλες τις εικόνες και παραστάσεις για να γίνει ένας ισορροπημένος άνθρωπος.Δηλαδη την ερώτηση αυτη δεν θα του την κάνουν στο σχολείο τα αλλα παιδιά;Ο ίδιος δεν θα αναρωτηθεί όταν μεγαλώσει;Θα είναι ένας άνθρωπος χωρίς ψυχολογικά;Κρίμα,η κοινωνία μας σαπίζει όλο και περισσότερο και πανω απο ολα πρεπει να θεωρείται και φυσιολογικό."
"Εσύ είσαι χαρούμενος, το παιδάκι που μαζί με την παρένθετη μητέρα έφερες στον κόσμο θα είναι άραγε τόσο χαρούμενο? Θα του αρέσει να μεγαλώνει χωρίς μάνα? Θα του αρέσει ο πατέρας του να είναι δηλωμένος ομοφυλόφιλος? Θα είναι χαρούμενος να μεγαλώνει με τον ένα γονιό? Ειλικρινά δεν ξέρω, Δικαίωμα του καθενός να είναι ομοφυλόφιλος, ας βγει ας το φωνάξει ας βρει και έναν άλλο ομοφυλόφιλο να ζήσουν μαζί. ΔΕΝ είναι δικαίωμα όμως να φέρνεις στον κόσμο το παιδί σου και βάση των δικών σου επιλογών και προτιμήσεων να το αναγκάζεις να ζει κοινωνικά αποκλεισμένος στερώντας του το πιο σημαντικό πράγμα τον γονιό(είτε είναι πατέρας είτε μητέρα.)"
"συμπαθητικος αλλα τι ανατροφη θα δωσει στο παιδι του;"
...το θέμα πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις όταν ο Λιάγκας στην εκπομπή "Το Πρωϊνό" υποστήριξε εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν θεωρεί σωστό ένας ομοφυλόφιλος άνδρας ή ομοφυλόφιλοι γονείς να μεγαλώνουν ένα παιδί, χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι δεν έχουμε ξαναδεί τέτοια στην Ελλάδα και ότι δεν μπορεί κανείς να επιβεβαιώσει ότι ένα παιδί θα μεγαλώσει σωστά σε μία τέτοια οικογένεια.
Έτσι, λοιπόν, η Ελεονώρα Μελέτη, θέλοντας να αντιδράσει στην ημιμάθεια και στην αέναη προβολή λανθασμένων στερεοτύπων και παντελώς μη τεκμηριωμένων αντιλήψεων, που στερούν σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες βασικές ελευθερίες και δικαιώματα, έγραψε το παρακάτω κείμενο, μιλώντας έξω από τα δόντια, με μεστό και συγκροτημένο λόγο.
«Θα φέρω στον κόσμο ένα παιδί».
«Το άκουσα από τον Γιώργο Λιάγκα και αποστομώθηκα. Μία ερώτηση από έναν άνθρωπο που και μορφωμένο θεωρώ, και σύγχρονο. «Πόσο φυσιολογικό θα βγει το παιδί του Φώτη Σεργουλόπουλου;» Άφωνη έμεινα. Στεναχωρέθηκα με τον Γιώργο, ή μάλλον για τον Γιώργο- τον οποίο αγαπώ και σέβομαι-, ένιωσα άσχημα για τον Φώτη γιατί ξέρω ότι είναι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και τρυφερή ψυχή, αλλά συμπόνεσα και αυτό το πλασματάκι, τον γιό του, που ήρθε στον κόσμο έχοντας κάνει ένα συμβόλαιο με την ψυχή του να αναδείξει τις βαθιές πληγές μίας σάπιας κοινωνίας, κατά τη γνώμη μου απολιθωμένης, ψευτοπροοδευτικής, εμποτισμένη στον δηθενισμό και αποχαυνωμένη από την ανικανότητά της να ελιχθεί μέσω και εν μέσω των εξελίξεων καθώς παραμένει γατζωμένη σε αντιλήψεις και προκαταλήψεις που εδραίωσαν θρησκείες και κοινωνικοί θεσμοί, στην προσπάθεια τους να καθοδηγήσουν το ανθρώπινο είδος.«Πόσο φυσιολογικό θα βγει το παιδί του Φώτη;» Και ποιό είναι το φυσιολογικό ή μάλλον ακόμα καλύτερα ποιός το ορίζει; Η κοινωνία; Η κοινωνία της διαφθοράς; Της ανισότητας; Της χειραγώγησης και της πολιτικής δημαγωγίας που χρησιμοποιεί τους νόμους και τις νομοθεσίες ως μέσω δεσποτισμού και τυραννίας και όχι ως πολιτικό σύστημα που στόχο έχει την ειρηνική και ισότιμη συμβίωση των ανθρώπων σε μία κοινωνία όπου θα επικρατεί το δίκαιο και η ελευθερία στην έκφραση της ανάγκης της άποψης και της βούλησης; Ή μήπως η θρησκεία και η Εκκλησία;... Άχαχαχα...Η θρησκεία της τιμωρίας, της ενοχής, της απαγόρευσης, με εκπρόσωπο μία Εκκλησία που αρνείται να παντρέψει ανθρώπους του ίδιου φύλου, και να ευλογήσει την αληθινή αγάπη γιατί απλά δεν ακολουθεί το πρότυπο του Αδάμ και της Εύας, αλλά ωστόσο δεν δίνει και ερωτήματα σε απλά κενά του παραμυθιού που μας έχει ξεφουρνίσει όπως για παράδειγμα με ποιά μητέρα απέκτησαν παιδιά οι δύο γιοι του Αδάμ και της Εύας αφού δεν υπήρχε καμία άλλη γυναίκα πλην της μητέρας τους; ( αυτή την απορία είχα σε ηλικία επτά ετών και παρά το γεγονός ότι άκουσα πολλές μαλακίες περί αυτού, κανείς δεν μου έδωσε μία απάντηση πλην του ότι η αιμομιξία τότε ήταν φυσιολογική για την διαιώνιση του είδους.) Ποιός λοιπόν από αυτούς τους «φυσιολογικούς» θεσμούς ορίζει ποιός και τι είναι φυσιολογικό; Πόσο ειρωνικό έτσι; Το ανθρώπινο είδος, που αν υπερέχει έναντι των άλλων , αυτό γίνεται τυπικά και μόνο εξαιτίας της «λογικής» που το διακρίνει, αδυνατεί να σκεφτεί ορθολογιστικά και ελεύθερα έχοντας την πιο «μπουρδελέ», ακανόνιστη και ανεξέλεγκτη «κοινωνία» σε σχέση με όλα τα άλλα είδη, από τα μυρμήγκια, μέχρι και το τελευταίο είδος μύγας που ζει στα σκατά. 2014 σχεδόν, και αναρωτιόμαστε αν θα βγει ή πόσο θα βγει φυσιολογικό ένα παιδί που θα μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με έναν πατέρα, αλλά πιστέψτε με , επειδή γνωρίζω τον Φώτη, ένα παιδί που θα λάβει αμέριστη και ανιδιοτελή αγάπη, εύπλαστο ήθος, και θα μυηθεί στην ελεύθερη σκέψη και την ελεύθερη βούληση.Με το ίδιο σκεπτικό ας προβληματιστούν όλοι όσοι έχουν σκεφτεί το ίδιο με τον Λιάγκα, κατά πόσο θα βγει φυσιολογικό ένα παιδί που γεννήθηκε σε μία οικογένεια με μία μητέρα, γιατί ο πατέρας πέθανε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε μία οικογένεια με έναν πατέρα γιατί η μητέρα πέθανε στη γέννα, σε μία οικογένεια με τον παππού και τη γιαγιά , γιατί οι γονείς σκοτώθηκαν σε τροχαίο , ή μπήκαν φυλακή από χρέη ή ναρκωτικά. Πόσο φυσιολογικό θα βγει ένα παιδί που οι γονείς του είναι χωρισμένοι, ή που μένουν μαζί αλλά έχουν διαμορφώσει ένα περιβάλλον αδιαφορίας γύρω από το παιδί τους τρέχοντας σε δουλειές και καριέρες. Ένα παιδί που έχει δει τη μητέρα να ξυλοκοπείται από τον πατέρα, ή που έχει βιώσει τον πατέρα να πίνει και να γίνεται βίαιος στα παιδιά του. Πόσο φυσιολογικό θα βγει ένα παιδί από φτωχούς γονείς που στερείται τα βασικά, ή από αμόρφωτους γονείς που δουλεύαν για να θρέψουν στόματα.Αγάπη. Αγάπη θέλει ο άνθρωπος για να μπορέσει να μεγαλώσει. Αγάπη, ασφάλεια, ζεστασιά, φροντίδα, τρυφερότητα, αναγνώριση, ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, βιολογικών και συναισθηματικών, συμπαράσταση, ενθάρρυνση, εμψύχωση, χαρά, γέλιο, χάδι, χαμόγελο... Αυτά θέλει ο άνθρωπος για να είναι καλά. Και αυτά μπορεί να τα δώσει ένας άντρας με μία γυναίκα που αγαπιούνται ανιδιοτελώς, με υγιή τρόπο και έχουν φέρει στον κόσμο συνειδητά ένα παιδί. Μία μάνα που είχε την ατυχία ή πήρε την απόφαση να μείνει μόνη. Ένας άνδρας που η ζωή ή οι επιλογές του τον έφεραν μόνο με έναν παιδί. Μία γυναίκα που υιοθέτησε ένα παιδί γιατί δεν μπόρεσε να κάνει δικά της. Οι γυναίκες σε ένα ίδρυμα που υποδέχτηκαν στην αγκαλιά τους ένα εγκαταλελειμμένο βρέφος. Δύο άντρες που έχουν αποδεχτεί την αλήθεια τους και θέλουν να μεγαλώσουν ένα παιδί μεταγγίζοντας τους τις αξίες και τις ομορφιές του κόσμου και της ελεύθερης βούλησης και όχι τα κλισέ απαρχαιωμένων καλουπιών.Δύο γυναίκες που κατά το ίδιο σκεπτικό βγάζουν όλο το μητρικό τους ένστικτό σε μία οικογένεια, η οποία στα μάτια των αποστειρωμένων σίγουρα θα φαντάζει διαφορετική αλλά ουσιαστικά δεν θα είναι σε τίποτα καθόλου ελλιπής. 2014 και είμαστε τόσο μα τόσο πίσω τελικά, που ώρες και στιγμές , θεωρώ πως η οικονομική υπόσταση της κρίσης την οποία βιώνουμε, είναι αυτή στην οποία δίνουμε την μεγαλύτερη βαρύτητα γιατί απλούστατα σαν κοινωνία αυτό που μας αφορά είναι η ύλη και όχι η ουσία. Διαφορετικά θα είχαμε αντιληφθεί πως εδώ και αιώνες είμαστε βαθιά βουλιαγμένοι σε μία κρίση αξιών, αρχών και ήθους».
(Πηγή:gazzetta.gr)
Μπράβο λοιπόν στην Ελεονώρα που είχε το θάρρος να πει δημόσια τα αυτονόητα. Διότι ζούμε σε μία εποχή, όπου ακόμα και αυτά πλέον δεν θεωρούνται δεδομένα, αφου δεν έμεινε κανείς από τους πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου να τα υπερασπιστεί ή έστω να καταδικάσει την τόση ημιμάθεια και τον βλακώδη λαϊκισμό που κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο...ή μήπως σχεδόν κανείς;
Παρόμοια αντίδραση είχε και ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο οποίος, εκτός ότι δεν μάσησε καθόλου τα λόγια του, περιέγραψε και τη δική του εμπειρία από τα κακεντρεχή σχόλια ορισμένων όταν γεννήθηκαν τα παιδιά του...
Βέβαια, το θετικό για τα lgbt θέματα είναι ότι γίνεται συζήτηση πάνω σε ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως οι lgbt οικογένειες (έστω και με τον τρόπο που γίνεται), διότι επανέρχεται η lgbt ατζέντα στην επικαιρότητα, όπως επίσης και τα πολυάριθμα θετικά σχόλια τόσο των ανώνυμων αναγνωστών του διαδικτύου....
"Να σου ζήσει Φώτη, γερό και δυνατό! Το να γίνεται κανείς γονιός είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων. Εξάλλου όσοι παρακολουθούν την πορεία σου τόσα χρόνια, γνωρίζουν πως είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος και σίγουρα άξιος για να μεγαλώσεις ένα παιδάκι."
"200 χιλιάδες εκτρώσεις ετησίως στην υπογεννητική Ελλάδα ...
και νάσου οι αιώνιοι ηθικολόγοι και οι "χριστιανο"ταλιμπάν να ολοφύρονται
επειδή ο Σεργουλόπουλος ,όντας ομοφυλόφιλος ,
απέκτησε με τον αλφα ή βήτα τρόπο παιδί ...
Μα σε τι χώρα ζούμε πια ? Στο Ιράν ή το Αφγανιστάν?Έλεος ..."
"Παιδιά ηρεμήστε λίγο. Χιλιάδες ομοφυλόφιλα ζευγάρια στον κόσμο υιοθετούν ή αποκτούν παιδιά τα οποία μεγαλώνουν φυσιολογικά, χωρίς να βρέχει ο ουρανός βατράχια"(Πηγή: http://www.newsbeast.gr/lifestyle/arthro/612073/babas-o-fotis-sergoulopoulos/?acpn=5#comcon)
....όσο και των επωνύμων....
Μάνος Μίχαλος is typing...
Δεν με ενδιαφέρει πώς απέκτησε παιδί ο Φώτης Σεργουλόπουλος. Δεν μου καίγεται καρφί αν το έκανε (τρόπος του λέγειν) με παρένθετη μητέρα, αν το υιοθέτησε, αν το μάζεψε από ίδρυμα ή ακόμη και από το δρόμο, εκεί που πολλές φορές αφήνουν άλλοι τα παιδιά τους, επειδή δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν, δεν τα θέλουν ή ακόμη χειρότερα τα θεωρούν λάθος. Με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο το ότι σε μια κοινωνία που πασχίζει να αποδείξει ότι δεν κουβαλάει ακροδεξιά, συντηρητικά μυαλά (και ας λένε τα ποσοστά, δυστυχώς, το αντίθετο), ένα παιδί ενός δηλωμένου (με θάρρος) γκέι, είναι ευκαιρία για να φάνε κάποιοι σάρκες, αφού έτσι κι αλλιώς έχουν φάει όλα τα ρούχα τους.
Ο Φώτης Σεργουλόπουλος ήταν ανέκαθεν ένα συμπαθές πρόσωπο της ελληνικής τηλεόρασης, πράγμα που αποδεικνύει η σταθερότητα της επιτυχίας του. Τις προηγούμενες μέρες πολλοί του καταλόγισαν ως έγκλημα την ανάγκη του για παιδί, προφανώς έχοντας ως σημαία ότι τα παιδιά είναι προνόμιο μόνο των ανθρώπων με φυσιολογικά (με βάση τη βιολογία, όχι τη γνώμη του καθενός) χρωμοσώματα. Βέβαια, κανείς δεν μίλησε για το παιδί. Όλοι είχαν να πουν κάτι για τον Σεργουλόπουλο. Κανείς δεν σκέφτηκε μια νέα ζωή, που στην προσπάθεια της να σταθεί σε αυτόν τον κόσμο, θα έχει δίπλα της έναν άνθρωπο που θα την αγαπάει.
Και μην μου πείτε, ότι όλοι αγαπάνε τα παιδιά (τους), γιατί είναι ένα ψέμα. Όλοι αγαπάνε τον εαυτό τους. Τα παιδιά τα αγαπάνε αυτοί που μπορούν να βάλουν την πάρτη τους σε δεύτερη μοίρα. Ο Σεργουλόπουλος, είμαι σίγουρος, ότι προτού πάρει μια τόσο σοβαρή απόφαση, το σκέφτηκε καλά, διαφορετικά θα είχε κάνει 10 εξώφυλλα αν αυτή η κίνηση ήταν για να δει τη φάτσα του στα εβδομαδιαία περιοδικά. Δεν κάνεις παιδί, ειδικότερα όταν ξέρεις ότι θα το μεγαλώσεις μόνος σου, ένας άντρας γκέι, ανάμεσα σε βλέμματα περίεργα. Αυτός σίγουρα το ήθελε αυτό το παιδί. Και σίγουρα θα του δώσει τα πάντα.
Αυτό μετράει και τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα είναι για να μας κάνουν RT στο Twitter και να νομίζουμε ότι την είπαμε πάλι την ωραία μαλακία μας. Ας ελπίσουμε ότι σε 10 χρόνια, το internet θα έχει θάψει όλη αυτή τη σαπίλα των πρώτων ημερών ενός μωρού, γιατί θα έχει μεγαλώσει και θα μπορεί να τα διαβάσει. Εκτός αν μάθει από τον πατέρα του, να μη δίνει σημασία τι λέει ο κόσμος, παρά μόνο αυτοί που πραγματικά σε αγαπούν.
Θοδωρής Δημητρόπουλος is typing...
Καταρχάς χαίρομαι πάρα πολύ που ένας τυχαίος κύριος κάπου στο ευρύτερο πληθυσμιακό σώμα παίρνει την πρωτοβουλία να κρίνει την ικανότητα κάποιου άλλου να γίνει πατέρας, εύχομαι κάποτε τυχαίοι περαστικοί να κάνουν το ίδιο και για αυτόν, για κάθε πτυχή της ζωής του. Είμαι σίγουρος πως αν προσπαθήσουμε αρκετά θα βρούμε κάτι που δεν εγκρίνουμε πάνω σε κάθε έναν από τους γύρω μας κι έτσι η αλληλοεξόντωσή μας θα προχωρήσει με τάχιστα βήματα. Από εκεί και ύστερα, μπορούμε να το επεκτείνουμε κιόλας το ζήτημα, αφού καλά το πάμε, μην αυτοπεριοριζόμαστε γιατί θα αργήσει να εξαπλωθεί το μίσος.
Πχ εγώ πιστεύω πως δεν πρέπει να έχει παιδιά κάποιος που είναι Μπαρτσελόνα γιατί δίνει λάθος πρότυπα στο παιδί που μεγαλώνει. Προτείνω όποιος είναι Μπαρτσελόνα να έχει αυτομάτως λιγότερα δικαιώματα στην κοινωνία, και να του βγαίνει η πίστη και τα λαρύγγια για δεκαετίες τη φορά ώστε να τα κερδίζει ένα-ένα απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους, που μισούμε τη Μπαρτσελόνα. Αν μας ζαλίζει αρκετά μπορούμε να υποχωρούμε και να τον αφήνουμε να βλέπει παιχνίδια της Μπαρτσελόνα αλλά μόνο μες στο σπίτι του, μην τα πολυσυζητάει έξω στο δρόμο γιατί μπορεί να ακούσω κατά λάθος για κάνα γκολ του Μέσι, και κυρίως (κυρίως!) να μη δείχνει παιχνίδια της Μπαρτσελόνα στο παιδί του, αν τελικά τον αφήσω να μεγαλώσει παιδί. Γιατί μετά το παιδί μπορεί να νομίσει πως έτσι παίζεται το ποδόσφαιρο κι όχι όπως αρέσει σε εμένα.
Ποια ήταν η ερώτηση είπαμε;
Χρήστος Δεμέτης is typing...Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο "Ο Φώτης Σεργουλόπουλος έγινε πατέρας. Αυτή είναι η γνώμη μας" εδώ.
Από πότε το φύλο κρίνει το αν μπορεί κανείς να θεωρηθεί ικανός να γίνει γονιός;
Γονιός γίνεται κανείς όταν κρίνει ότι είναι έτοιμος να δώσει ανιδιοτελή αγάπη, όταν είναι συνειδητοποιημένος και όταν μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στο παιδί που θα φέρει στον κόσμο. Οι σεξουαλικές προτιμήσεις στο κρεβάτι δεν έχουν σχέση με την ικανότητα τεκνοποίησης και ανατροφής ενός παιδιού. Ας το δούμε από την ανάποδη. Ένα παιδί που μεγαλώνει, γίνεται έφηβος, γίνεται ενήλικος άνδρας ή ενήλικη γυναίκα και επιλέγει να γίνει ομοφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλη, είναι παιδί γκέι γονιών;
Και ποιος είπε πως το παιδί που θα έρθει στο κόσμο θα γίνει γκέι επειδή οι γονείς του είναι ομοφυλόφιλοι; Καμία έρευνα σε αυτόν τον πλανήτη δεν αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Ξεχάσαμε το δικαίωμα της επιλογής στη θρησκεία και στον σεξουαλικό προσανατολισμό, στην ιδεολογία και στην προσωπική κουλτούρα του καθενός; Ας σοβαρευτούμε. Την ώρα που εκατοντάδες, χιλιάδες παιδιά ΚΑΙ στη χώρα μας είναι έκθετα στη φτώχεια, στην εκμετάλλευση, στην εγκατάλειψη και στην καλύτερη βρέθηκε ένα ίδρυμα για να τα υιοθετήσει, το να υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω με τη φλόγα και το πάθος της ανάληψης ευθύνης απέναντι σε αυτές τις ψυχές, είναι αν μη τι άλλο θαυμάσιο.
Η κοινωνία πρέπει να αναπτύξει αντανακλαστικά γιατί οι νοοτροπίες αλλάζουν. Όποιος σοκάρεται με την ομοφυλοφιλία, φοβάται την κοινωνία στην οποία ζει, δεν αναγνωρίζει την πραγματική της υπόσταση. Όποιος σοκάρεται με τη σεξουαλική πράξη, όποια μορφή κι αν παίρνει αυτή, σοκάρεται με την ίδια τη ζωή.
Υγιές περιβάλλον είναι να βλέπει το παιδί δυο ανθρώπους που σέβονται ο ένας τον άλλον να συνεργάζονται για να επιβιώσουν. Ακόμα κι αν είναι δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αυτοί οι άνθρωποι θα του δώσουν τις σωστές αρχές για να δώσει κι εκείνο μελλοντικά τη μάχη του εκεί έξω.
Η σεξουαλική ταυτότητα κάποιου δεν επηρεάζεται από τον τρόπο που μεγαλώνει αλλά από τα στερεότυπα που απορρίπτει ή ασπάζεται μεγαλώνοντας. Το Κράτος οφείλει να αξιολογεί με ίσα μέτρα και σταθμά την ικανότητα ενός πατέρα να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, είτε είναι γκέι είτε είναι "straight".
Κλείνοντας, να ευχηθούμε στο Φώτη να του ζήσει ο γιός και να θυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι ο Φώτης είναι από τους ελάχιστους Έλληνες της show biz που έχουν αποκαλύψει δημόσια την σεξουαλική τους ταυτότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου