Αν και δεν μας κάνει εντύπωση η παντελής αδιαφορία, η χαβαλέδικη συμπεριφορά και η παρακώλυση του έργου καταγραφής και καταπολέμησης των ρατσιστικών επιθέσεων από τους αστυνομικούς, ωστόσο δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να συνηθίζουμε σε αυτή την αντιμετώπιση από μέρους των Αρχών, αφού αυτό επιδιώκουν ως αποτέλεσμα....επιδιώκουν την απογοήτευσή μας και το να μην τολμάμε να μιλήσουμε, να μην απαιτούμε τα δικαιώματά μας, να μην επιζητούμε τη απόδοση δικαιοσύνης. Έτσι, δεν θα καταγράφονται περιστατικά ρατσιστικής βίας κι επομένως, θα φαίνεται ότι η Ελληνική Αστυνομία κάνει σωστά τη δουλειά της και προστατεύει όλους τους πολίτες, αφού κανένας δεν διαμαρτύρεται για το αντίθετο!!
Επιπλέον, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά το πόσο δίκιο είχαμε όταν σχολιάζαμε
την πρωτοβουλία του κράτους για δημιουργία ειδικών υπηρεσιών αντιμετώπισης ρατσιστικών επιθέσεων εντός της ΕΛΑΣ, όπου τονίζαμε ότι παρόλη την ορθότητα του εγχειρήματος, οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες που έχουν εγκατασταθεί για τα καλά μέσα στα Αστυνομικά Τμήματα δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη με απλές ανακοινώσεις. Απαιτείται πολύ δουλειά στον τομέα επιμόρφωσης του προσωπικού, στην αυστηροποίηση του κώδικα δεοντολογίας των Αστυνομικών, στον έλεγχο της τήρησης των διαδικασιών ή/και στην αναθεώρησή τους, καθώς και στην ψυχολογική αξιολόγηση των στελεχών της Αστυνομίας.
Φαίνεται πως η (αριστερή) Κυβέρνηση και τα στελέχη του Δημόσιου Τομέα δαπανούν πολύ χρόνο στις διαπραγματεύσεις με του δανειστές και δεν έχουν χρόνο να επικαιροποιήσουν το πλαίσιο με το οποίο λειτουργεί η Ελληνική Αστυνομία, ούτε να εξυγιάνουν το προσωπικό της από τις ρατσιστικές και σεξιστικές νοοτροπίες των Ελληναράδων φραπεδοχαβαλετζήδων!! Δυστυχώς η ανθρωπιά και ο σεβασμός δεν διδάσκονται!!!
Για να μη μιλήσουμε για την ηθική αυτουργία σε όλες αυτές τις ομοφοβικές/τρανσφοβικές επιθέσεις, αφού οι θύτες, νιώθοντας τη σιγουριά ότι οι πράξεις τους δεν έχουν κάποια συνέπεια, αφού ούτε ο Νόμος ούτε οι Αρχές είναι πρόθυμοι να ασχοληθούν μαζί τους, ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη. Κι έτσι δρουν ανενόχλητοι! Αλλά τι παραμύθια της χαλιμάς αραδιάζουμε, αφού για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας νομιμοποιείται ο φασισμός και ο ναζισμός, αφού εκπροσωπούνται πλέον στην Βουλή των Ελλήνων, ενώ επισήμως η Δικαιοσύνη καθυστερεί επικίνδυνα (ή και απρόθυμα) τις όποιες διαδικασίες, δίνοντας την αίσθηση της εσκεμμένης και στοχευμένης εθελοτυφλίας.
Σας παραθέτουμε την καταγγελία των θυμάτων, όπως αυτή καταγράφτηκε από τον ιστότοπο alterthess.gr.
Το πρωί της Κυριακής (2/8/2015) έπεσα θύμα μιας ομοφοβικής επίθεσης δίχως προηγούμενο. Περί τις 6 τα ξημερώματα βρισκόμουν με τον σύντροφό μου στην ευρύτερη περιοχή της οδού Βαλαωρίτου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (περιοχή στην οποία συχνάζει καθημερινά πολύς κόσμος και στην οποία στεγάζονται δύο από τα μπαρ που είναι φιλικά προς στην ΛΟΑΤ κοινότητα). Κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν δίστασα να αγκαλιάσω και να φιλήσω τον άνθρωπο που αγαπώ και αυτό ώθησε δύο αγνώστους στο να μας επιτεθούν με τον πιο βίαιο τρόπο. Στο δρόμο της επιστροφής, επί της οδού Λέοντος Σοφού δύο άτομα πιθανότατα ελληνικής καταγωγής και ηλικίας μεταξύ 25-28, πριν καν αντιληφθώ την παρουσία τους, με άρπαξαν με κεφαλοκλείδωμα από πίσω και μου αφαίρεσαν το κινητό τηλέφωνο. Φυσικά ο στόχος των δραστών δεν ήταν μόνο η κλοπή και έτσι συνέχισαν να με χτυπούν. Με ρίξανε στο πάτωμα με δύναμη και συνέχισαν με κλωτσιές και γροθιές ενώ την ίδια ώρα με αποκαλούσαν «πουσ**ρα». Η λεκτική βία συνεχίστηκε και σειρά έδωσε στις απειλές την ώρα που μου πίεζαν το κεφάλι στο πεζοδρόμιο σφίγγοντάς μου το λαιμό. Με επιμονή ο ένας εκ των δύο δραστών με ρωτούσε για το ποια είναι η σχέση μου με τον φίλο μου και συνέχισε λέγοντας πως μας είδε να φιλιόμαστε. Η απάντησή μου πυροδότησε ένα βίαιο ξέσπασμα σωματικής και λεκτικής βίας πάνω μου. Ενώ πλειστάκις επαναλάμβαναν την απειλή: «Άμα σας ξαναδούμε να φιλιέστε θα σας σκοτώσουμε». Οι δράστες παράλληλα με το δικό μου ξυλοδαρμό χτύπησαν άγρια και τον σύντροφό μου πριν να τον κυνηγήσουν και έπειτα να τραπούν σε φυγή. Αμέσως, σπεύσαμε στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα, όπου και καταγγείλαμε το περιστατικό. Όπως και την εντυπωσιακή «άνεση» από την πλευρά των δραστών, οι οποίοι δρούσαν ανενόχλητοι επί πέντε λεπτά διατηρώντας παράλληλα τα πρόσωπά τους παντελώς ακάλυπτα, παρά το γεγονός ότι είχε ήδη ξημερώσει. Αργότερα στο νοσοκομείο οι γιατροί εντόπισαν πληθώρα από μώλωπες και κακώσεις και πρότειναν την άμεση εισαγωγή και των δυο μας στο νοσοκομείο.
Σήμερα το μόνο συναίσθημα που με κυριεύει είναι ο φόβος. Φοβάμαι για τη ζωή μου. Χθες γλίτωσα με μόνο μερικούς μώλωπες. Θα έχω και αύριο την ίδια τύχη; Στη θέση μου θα μπορούσε να βρίσκεται οποιοσδήποτε γεννήθηκε διαφορετικός όπως κι εγώ. Και οι θύτες πιθανότατα θα μείνουν για πάντα άγνωστοι.
Καθόλου άγνωστοι όμως δεν είναι αυτοί που οδηγούν τη χώρα μας σε αυτή τη λυπηρή κατάσταση...Δεν είναι μόνον δύο, μα πάρα πολλοί αυτοί που σήκωσαν χέρι πάνω μου την περασμένη Κυριακή. Έχουν όνομα και επίθετο και την παρρησία να εκφράζουν κάθε στιγμή το μίσος τους για μένα. Άνθρωποι, κόμματα και φορείς όπως κληρικοί και φανατισμένοι οπαδοί της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δημοσιογράφοι, σύσσωμα το ΚΚΕ και η Χ.Α., μέρος της Ελληνικής Αστυνομίας και του στρατού, διάφοροι εκφραστές και πολιτικοί όλων των κομμάτων της Ελληνικής Βουλής ακόμη και αυτού που έχει να υψώσει τη σημαία των δικαιωμάτων μου από την εκλογική του νίκη, και κάθε άλλη συντηρητική φωνή που εχθρεύεται την αγάπη και αποζητά, πάση θυσία, τον αποκλεισμό μου από την κοινωνία, τον κατακερματισμό των δικαιωμάτων μου και την οριστική καταδίκη μου στο φόβο και την ανασφάλεια.
Η Ελλάδα μου κόβει κάθε μέρα τα φτερά και την όρεξή μου για ζωή, τώρα μου απαγορεύει να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Και αναγκάζομαι για ακόμη μια φορά να πληρώσω εγώ τις επιλογές των άλλων. Εκείνων που πρεσβεύουν τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, που όπλισαν τα χέρια της εγκληματικής ακροδεξιάς και καταδικάζουν καθημερινά μια ολόκληρη χώρα στη βία και τον φασισμό. Τα χέρια που βιαιοπράγησαν επάνω μου σήμερα είναι τα δικά τους."
Περιγράφοντας το περιστατικό στο alterthess.gr ο Κώστας σημειώνει «Βγήκαμε από το μαγαζί, μας ακολούθησαν χωρίς να αντιληφθούμε κάτι. Μέχρι που φτάσαμε στην οδό Λέοντος Σοφού που δεν υπήρχε κόσμος, μας χτύπησαν χωρίς να τους έχουμε αντιληφθεί».
Η αντιμετώπιση της Αστυνομίας
Ο Κώστας σημειώνει ότι «Δεν υπάρχει ιδιαίτερη κάλυψη απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις. Θα έπρεπε να υπάρχει ένας αριθμός όπου μπορεί κάποιος ανώνυμα να κάνει καταγγελία. Νομίζω πως είναι πολύ περισσότερα τα περιστατικά από αυτά που καταγράφονται».
«Αυτοί που βρίσκουν το θάρρος να το καταγγείλουν σε κάποιο Αστυνομικό Τμήμα είναι πολύ λίγοι, γιατί το να μπαίνεις σε ένα ΑΤ είναι σαν να μπαίνεις στο στόμα του λύκου» τονίζει ο Κώστας, περιγράφοντας την συμπεριφορά των αστυνομικών απέναντι σε αυτόν και τον σύντροφο του, λίγη ώρα μετά τον ξυλοδαρμό τους.
«Πέρασα τρεις ώρες μέσα στο ΑΤ για να γράψει ο αστυνομικός μια καταγγελία 20 σειρών και κατά τη διάρκεια αυτών των ωρών πέρασαν αρκετοί αστυνομικοί που ήρθαν με διάθεση κουτσομπολιού και διάθεση ειρωνική ρωτώντας τι έγινε και που έγινε. Ένιωθα σαν να μπαίνω στο στόμα του λύκου, και νομίζω ότι αυτό τρομάζει ακόμα περισσότερο» τόνισε.
Συζητώντας για τη ζωή του από εδώ και πέρα ο Κώστας θεωρεί ότι «Μπαίνει ζήτημα για το αν θα συνεχίσω να ζω όπως ζούσα μέχρι χθες, αν θα μπορώ να εκφράσω την αγάπη μου ή αν θα χρειαστεί να κρύβομαι για το υπόλοιπο της ζωής μου. Η πρώτη μου σκέψη είναι να φύγω στο εξωτερικό, έχω ήδη περάσει δύο χρόνια, και σκέφτομαι να ξαναγυρίσω. Δεν είναι όμως αυτό που προτείνω».
Είναι τόσο προφανής ο στόχος τους, που η ενστικτώδης αηδία που μας δημιουργείται, λειτουργεί ως κίνητρο να επιμένουμε στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας...να απαιτούμε ποιότητα ζωής και ελευθερία στον τρόπο που αυτοπροσδιοριζόμαστε και αγαπάμε...να διδάσκουμε με τη στάση ζωής που ακολουθούμε την ανθρωπιά και τον σεβασμό στον άνθρωπο!!!
#Σιγά_μη_φοβηθώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου