.jpg)
Πρακτικά της Βουλής
Α'
Β'
Σχετικές Συνεδριάσεις Επιτροπής
10/04/2014 10:00 (αξίζει να δείτε την αντιπαράθεση Κωνσταντοπούλου - Δένδια στο 37")
03/12/2013 16:00
28/11/2013 18:30
27/11/2013 18:00
Πηγή πληροφοριών: www.hellenicparliament.gr/Nomothetiko-Ergo/Syzitiseis-kai-Psifisi
Ενδεικτικά αναφέρουμε από τα πρακτικά της Βουλής τις παρακάτω:
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ (ΝΔ)
[...]...Κατά τρίτον, έγινε μεγάλη αναφορά, κύριε Πρόεδρε, στο ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν φέρνει το σύμφωνο συμβίωσης. Ήδη έχει εξηγηθεί και στην αρμόδια επιτροπή από τον αρμόδιο Υπουργό ότι αυτά είναι θέματα οικογενειακού δικαίου. Υπάρχουν πολλά θέματα τα οποία πρέπει να δει η Βουλή με νηφαλιότητα και με σύνεση και όταν έρθει η ώρα, θα αποφασίσουμε. Όμως, για λόγους μικροκομματικούς και ψηφοθηρικούς, το πετάξατε και αυτό στην Ολομέλεια να παίζει στα κανάλια.[...]
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ (ΣΥΡΙΖΑ)
[...]...Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, αντιμετώπισε αυτό το νομοσχέδιο ως ευκαιρία για να δοθεί, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, ένα μήνυμα στην κοινωνία, σχετικά με το ότι η πολιτεία θεωρεί προτεραιότητα την καταπολέμηση του ρατσισμού, ακριβώς αντίθετα σε αυτό που είπαμε, στη ρατσιστική πολιτική που κάνει. Γι’ αυτό, λοιπόν, και εμείς ψηφίσαμε «παρών» επί της αρχής, παρά τα σοβαρότατα προβλήματα που έχει αυτό το νομοσχέδιο και τις σοβαρές ενστάσεις μας. Και με μία πρόταση είπαμε ότι είναι ένα νομοσχέδιο που δεν καταδικάζει το ρατσιστικό έγκλημα, αλλά τον ρατσιστικό λόγο και δεν προστατεύει τα θύματα. [...]
[...] Αυτό που απασχόλησε περισσότερο την Κυβέρνηση όμως, όπως φάνηκε, ήταν να κατευνάσει μια πλευρά της Δεξιάς που ενοχλήθηκε με την εξαγγελία του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου –και το είδαμε με το συνεχές πάγωμα και ξεπάγωμά του επί ενάμισι κοντά στα δύο χρόνια- γιατί μάλλον θεωρεί τον ρατσισμό και την ομοφοβία είδη υπό προστασία.
Επιβεβαιώνοντας, λοιπόν, τη γραμμή Μπαλτάκου, η Κυβέρνηση απέρριψε τη διεύρυνση του συμφώνου συμβίωσης. Ο κ. Μπαλτάκος δίνει συνέντευξη, στην οποία επαίρεται γι’ αυτό και ανέδειξε σε μείζον ζήτημα την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών. Λες και στην Ελλάδα έχει εξαπλωθεί επικίνδυνα ένα κίνημα αρνητών των γενοκτονιών των Ποντίων και Αρμενίων που συναντιέται στη Βουλή με τον πρώην Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης κ. Μπαλτάκο, επιδιώκει μαζί του την ανατροπή του πολιτεύματος και στέλνει ανθρώπους στο νοσοκομείο.
Μπαίνω στα άρθρα:
Το άρθρο 1 συνιστά τον πυρήνα του νομοσχεδίου, στο οποίο έχουμε εντοπίσει: «Δεν ορίζεται το έγκλημα με ρατσιστικά χαρακτηριστικά». Η ευρωπαϊκή οδηγία δεν σας δεσμεύει να μην το κάνετε, εσείς επιλέγετε να το αποφεύγετε. Δεν ασχολείστε με τον δράστη, δεν ασχολείστε με το ρατσιστικό έγκλημα, ασχολείστε με αυτόν που προτρέπει και προκαλεί την τέλεσή του.
Υπήρξε μία συνέντευξη Τύπου όπου η βοηθός συντονίστρια του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, στο οποίο συμμετέχει και η Ύπατη Αρμοστεία συμμετέχει και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η ΕΕΔΑ, είπε: «Εγώ δεν παίρνω θέση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο για τον απλό λόγο ότι τα περιστατικά που καταγράφω, τα εγκλήματα ρατσιστικής βίας δεν είναι αντικείμενο του νομοσχεδίου, αφού το νομοσχέδιο δεν καταπιάνεται με την ποινικοποίηση του ρατσιστικού εγκλήματος, αλλά του ρατσιστικού λόγου».
Δηλαδή ακόμα και αυτός ο αντιρατσιστικός νόμος να ισχύσει, οι δολοφόνοι όπως του Σαχζάτ Λουκμάν, οι θύτες της Μανωλάδας, ο εργοδότης που βασάνισε τον Αιγύπτιο αρτεργάτη στη Σαλαμίνα, οι δράστες των ρατσιστικών επιθέσεων εναντίον γκέι και μεταναστών και τρανσέξουαλ δεν θα είχαν πρόβλημα. Δεν πιάνουμε το δράστη, πιάνουμε τον υποκινητή.
[..]
Κλείνω με το σύμφωνο συμβίωσης.
Έχουμε ένα Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μία καταδίκη της χώρας μας. Επίκειται δεύτερη καταδίκη. Έχουμε εκατόν εξήντα τρία ομόφυλα ζευγάρια που κάνουν προσφυγή. Σας έχουμε πει ότι θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί θεσμικό ρατσισμό. Αποτελεί θεσμικό ρατσισμό το να δημιουργούμε ανθρώπους που να μην έχουν δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή, να τους κάνουμε δεύτερης κατηγορίας και να τους αφήνουμε στο περιθώριο. Μας λέτε ότι δεν είναι συναφές του νομοσχεδίου. Εγώ θα σας ρωτήσω το εξής: Όλες οι τροπολογίες που φέρνετε είναι συναφείς τροπολογίες του νομοσχεδίου; Όλες αυτές οι άσχετες τροπολογίες που φέρνετε στα πολυνομοσχέδια είναι συναφείς των νομοσχεδίων; Αυτές που φέρνετε σήμερα είναι συναφείς;
[...]
Μας λέτε, κύριε Υπουργέ, ότι θα το μελετήσετε. Ένα χρόνο το μελετάτε. Πόσο θα το μελετάτε; Γιατί δεν μελετάτε την αντίστοιχη εμπειρία των ευρωπαϊκών χωρών; Γιατί δεν μελετάτε τι έχει γίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη σε αυτό το θέμα;
Το ΠΑΣΟΚ φέρνει και αυτό την τροπολογία, καθώς και η ΔΗΜΑΡ. Τροπολογίες καταθέτουν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Το κόμμα της Συμπολίτευσης θέλαμε να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση προς αυτό το θέμα. [...]
[...]…γιατί δεν αφορά την ιδιωτική ζωή των ανθρώπων. Αφορά το δημόσιο βίο, αφορά τη δυνατότητα των ανθρώπων να έχουν οικογενειακή ζωή, να κληρονομούν, να μπορούν να ζητάνε τι κάνει ο σύντροφός τους στην εντατική, να έχουν κοινή ασφάλιση. Είναι καίριο το ζήτημα. Πόσο χρόνο ακόμη θα το μελετάτε;
ΜΑΡΙΝΑ ΧΡΥΣΟΒΕΛΩΝΗ (ΑΝΕΛ)
[...]...Άκουσα τις τοποθετήσεις αρκετών συναδέλφων οι οποίοι επιχείρησαν να συνδέσουν την απολύτως αναγκαία προστασία θρησκευτικών και φυλετικών ομάδων με άσχετα εντελώς θέματα όπως είναι η αστική κατάσταση των ομοφυλόφιλων, των ανθρώπων που άλλαξαν φύλο, εκείνων οι οποίοι είναι αναποφάσιστοι για το σεξουαλικό τους προσανατολισμό και ούτω καθεξής. Αναρωτιέμαι όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προς τι πραγματικά τέτοιος ανταγωνισμός σε δήθεν «προοδευτισμό». Και γιατί, λοιπόν, να είναι μέτρο προοδευτισμού του όποιου αριστερού κόμματος μια τόσο ακραία πλειοδοσία σε δήθεν ευαίσθητες διακηρύξεις. Γιατί να είναι, για παράδειγμα, το ρεκόρ των τροπολογιών και ούτω καθεξής.
Είναι άραγε –και αναρωτιέμαι γι’ αυτό- αυτή η προτεραιότητα της ελληνικής κοινωνίας; Κι αν όχι, ποιοι βρίσκονται πίσω απ’ αυτήν τη μεθοδευμένη –θα μου επιτρέψετε να πω- εκστρατεία σύνδεσης εντελώς άσχετων θεμάτων, όπως είναι το αντιρατσιστικό, με ζητήματα, όπως είναι η οικογενειακή κατάσταση των ομοφυλόφιλων;
Αυτά είναι ερωτήματα, τα οποία ειλικρινά θέτω εντελώς καλόπιστα και περιμένω από οποιοδήποτε κόμμα της Αριστεράς, ακόμα και από το ΠΑΣΟΚ –το οποίο έμαθα ότι τώρα θα αποκαλείται «προοδευτική παράταξη»-, να δώσει μία απάντηση στους Έλληνες πολίτες γύρω από αυτά και αυτό για να δούμε τελικά ποιος είναι εκείνος, ο οποίος ασχολείται με τους συμπολίτες μας, οι οποίοι ζουν από τους κάδους των σκουπιδιών, ποιοι είναι εκείνοι οι οποίοι ασχολούνται με τους γέροντες, οι οποίοι πεθαίνουν από έλλειψη εμβολίων γρίπης, με τους άνεργους και τους ανασφάλιστους, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, ούτε οι ίδιοι ούτε οι οικογένειές τους.
Στην πολιτική θεωρούμε ότι το παν είναι η ιεράρχηση των προβλημάτων και για τους Ανεξάρτητους Έλληνες δεν συνιστά σε καμμία περίπτωση λογική ιεράρχηση το να ασχολούμαστε επί τριάμισι ολόκληρα χρόνια με το αντιρατσιστικό και με κάποια ανύπαρκτα –θα μου επιτρέψετε να σας πω- παρελκόμενα. Είναι καιρός, λοιπόν, κάποια στιγμή να θυμηθούμε ότι ζούμε στην Ελλάδα του μνημονίου και να ασχοληθούμε με τις πολύ σοβαρές συνέπειες της ανθρωπιστικής κρίσης, η οποία συμβαίνει σήμερα γύρω μας.
Από αυτό εδώ το Βήμα θέλω, κύριε Πρόεδρε, να καταδικάσω εκ μέρους των Ανεξαρτήτων Ελλήνων με τον πλέον απερίφραστο τρόπο την τεχνητή, θα έλεγα, μετάλλαξη της συζήτησης για το αντιρατσιστικό από την επίλυση ενός πραγματικά υπαρκτού προβλήματος απόδοσης ποινικής δικαιοσύνης σε μία κουβέντα –θα μου επιτρέψετε να πω- για ανύπαρκτα προβλήματα, που πραγματικά δεν νομίζω ότι απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. [...]
Τέλος, θα ήθελα να κάνω μια τοποθέτηση σε σχέση με την τροπολογία για το σύμφωνο συμβίωσης. Το ΚΚΕ θεωρεί –και το έχει δηλώσει επανειλημμένα- ότι είναι απαράδεκτες όλες εκείνες οι επιθέσεις αλλά και οποιεσδήποτε προσβλητικές συμπεριφορές σε βάρος ανθρώπων που έχουν επιλέξει έναν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και συμφωνεί αυτές οι επιθέσεις να τιμωρούνται πάρα πολύ αυστηρά. Γι’ αυτόν τον λόγο, συμφωνούμε και με την αλλαγή που έγινε στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
Επίσης θεωρούμε απαράδεκτες τις συμπεριφορές και τις δηλώσεις τύπου Νικολόπουλου. Βεβαίως, εδώ πρέπει να πούμε ότι ο κ. Νικολόπουλος ήταν συνομιλητής και φιγουράριζε συχνά-πυκνά ως αντιμνημονιακός στις εκδηλώσεις κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο κ. Νικολόπουλος με τις γνωστές και καταδικαστέες συμπεριφορές.
Από εκεί και πέρα, όμως, η συζήτηση για το σύμφωνο συμβίωσης ή για τον θεσμό της οικογένειας, που καλό θα είναι να γίνει κάποια στιγμή στη Βουλή, είναι τελείως διαφορετική. Η εμπειρία από τις άλλες χώρες αποδεικνύει ότι όπου θεσμοθετήθηκε το σύμφωνο συμβίωσης ή ο γάμος των ομοφυλοφίλων, άνοιξε ο δρόμος και για την υιοθεσία παιδιών. Εμείς σε αυτό δεν συμφωνούμε. Μια σειρά ζητήματα που ειπώθηκαν θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να λυθούν με ιδιωτικό τρόπο.
Βεβαίως, παρακολουθούμε τη συζήτηση που έχει ανοίξει αυτό το θέμα στην επιστημονική κοινότητα, από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, όπου όμως, εκτός από τις διάφορες προσεγγίσεις, που είναι αντικειμενικό να έχουν, στην πλειονότητά τους δεν μπορούν να καταλήξουν και αυτές σε μία ενιαία πρόταση ή αντίληψη για τον θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά των συμβιούντων ομόφυλων ζευγαριών.
Με αυτή την έννοια, είναι άλλο πράγμα η σεξουαλική επιλογή, η συμβίωση, που είναι ατομική, ιδιωτική υπόθεση, και είναι άλλο πράγμα η οικογένεια ως θεσμός, που περιλαμβάνει την προστασία των παιδιών τα οποία προκύπτουν από τη συμβίωση και τη σχέση άντρα και γυναίκας. Και αντικειμενικά, στη συμβίωση ομόφυλων ζευγαριών το παιδί έχει παραποιημένη, ανορθολογική αντίληψη αυτής της βιολογικής σχέσης.
Τέλος, δεν αποδεχόμαστε όλη αυτή τη φιλολογία, που με κριτήριο τη στάση στο σύμφωνο συμβίωσης κατατάσσει τις πολιτικές δυνάμεις σε δήθεν συντηρητικές και δήθεν προοδευτικές και μάλιστα πολιτικές δυνάμεις που προτάσσουν αυτό το κριτήριο ως διαχωριστική γραμμή σε μια κοινωνία, σε βάρος του ταξικού κριτηρίου.
Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν αντιδραστικότατες δυνάμεις σήμερα στην ελληνική κοινωνία, πολιτικές δυνάμεις του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, οι οποίες αποδέχονται το σύμφωνο συμβίωσης. Άρα αυτός ο διαχωρισμός όχι μόνο είναι αποπροσανατολιστικός αλλά και κατά τη γνώμη μας το μόνο που πετυχαίνει είναι να δίνει συγχωροχάρτι σε πολιτικές δυνάμεις όπως το ΠΑΣΟΚ, που έχουν στηρίξει όλη την αντιλαϊκή λαίλαπα, μόνο και μόνο επειδή συμφωνούν ή πιέζουν για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης
ΙΩΑΝΝΑ ΓΑΪΤΑΝΗ (ΣΥΡΙΖΑ)
[...]...Η καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την επιλεκτική εφαρμογή του θεσμού του συμφώνου συμβίωσης ώστε να καλύπτει πλήρως μόνο ετερόφυλα ζευγάρια, την καθιστά ουραγό των νομικών εξελίξεων και αποτελεί επίσης δείγμα αναγνώρισης της υποβαθμισμένης ποιότητας της δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Κύριε Υπουργέ, είπατε ότι δεν μπορείτε να το κάνετε διότι ανήκει στο οικογενειακό δίκαιο, όμως αυτό δεν είναι ακριβές διότι –όπως καλά γνωρίζετε ως νομικός- το σύμφωνο συμβίωσης ρυθμίζει συνδετικές σχέσεις εκτός γάμου. Δεν ανήκει στο οικογενειακό δίκαιο. Άλλωστε, αυτός ήταν ο σκοπός του και γι’ αυτό ακριβώς το ΕΔΑ θεώρησε ότι αποτελεί διάκριση το να εξαιρούνται τα ζευγάρια γκέι, λεσβιών ή τρανς από μία ρύθμιση για τις ιδιωτικές σχέσεις και παράλληλα ότι αποτελεί παραβίαση της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής. [...] Ο Συνήγορος του Πολίτη επισημαίνει στην ειδική έκθεσή του ότι από την ενδελεχή διερεύνηση των αναφορών που υποβλήθηκαν σε αυτόν από την 1η Ιανουαρίου 2012 ως τις 30 Απριλίου του 2013 περιλαμβάνονται εβδομήντα ένα περιστατικά όπου οι δράστες φέρονται να έχουν σχέση με τη Χρυσή Αυγή και σαράντα επτά περιστατικά με φερόμενη συμμετοχή μελών των Σωμάτων Ασφαλείας τα οποία άσκησαν καταχρηστικά τα καθήκοντά τους.
Στις επιθέσεις, λοιπόν, αυτές με ρατσιστικό κριτήριο καταγγέλλονται κι εμπλέκονται άμεσα ως φυσικοί ή ηθικοί αυτουργοί και δημόσιοι λειτουργοί. Με την έννοια αυτή τα επίσημα στοιχεία θεωρούμε ότι δίνουν ένα μήνυμα του επείγοντος και του σοβαρού.
Σε διάστημα τώρα ενός περίπου μήνα, είχαμε τουλάχιστον τέσσερις καταγεγραμμένες ρατσιστικές επιθέσεις. Η μία περίπτωση, αφορούσε ομοφοβική επίθεση από αστυνομικούς στο κέντρο της Αθήνας, που αρχικά παρενόχλησαν ένα γκέι ζευγάρι μιλώντας τους χυδαία και στη συνέχεια ένας εκ των αστυνομικών βιαιοπράγησε εναντίον τους.
Διαμορφώνεται, δηλαδή, μια κατάσταση όπου εκτός από τους υπάρχοντες αποκλεισμούς -θεσμικούς, εργασιακούς- με τους οποίους έρχονται αντιμέτωπα τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας, πλέον τίθεται σε κίνδυνο και η σωματική και ψυχική τους υγεία. [...]
ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ (ΔΗΜΑΡ)
[...] Γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο ρατσισμός στηρίζεται στις διακρίσεις. Η ρατσιστική βία απευθύνεται στους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί και είναι στο περιθώριο. Εδώ, η μη επέκταση του συμφώνου συμβίωσης, η μη αναγνώρισή του στα ομόφυλα ζευγάρια, δημιουργεί μια θεσμική διάκριση στη βάση της οποίας στηρίζεται και ο ρατσιστικός λόγος και η ρατσιστική βία. Αν οι άνθρωποι αυτοί που είναι διαφορετικοί από την πλειοψηφία αναγνωρίζονταν ως πολίτες πρώτης κατηγορίας, όπως και οι υπόλοιποι, τότε δεν θα μπορούσε απέναντί τους να ασκηθεί ρατσιστική βία.
Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί και θα συνεχίζει να καταδικάζεται για παραβιάσεις του άρθρου 8, για το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, και για παραβιάσεις του άρθρου 14, που απαγορεύουν τις διακρίσεις στις ευρωπαϊκές χώρες.
Υπάρχει ένα επιχείρημα ότι το θέμα του συμφώνου συμβίωσης δεν απασχολεί την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Τι επιχείρημα είναι αυτό; Τι αντίληψη είναι αυτή ότι από τη στιγμή που το σύμφωνο συμβίωσης δεν απασχολεί την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν πρέπει να απασχολεί και το ελληνικό Κοινοβούλιο;
Τριακόσια σαράντα τέσσερα πρόσωπα κατέθεσαν στις 21 Ιουλίου 2014 προσφυγή ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους από το ελληνικό κράτος. Αυτοί άραγε δεν είναι πολίτες; Δεν έχουν υποχρεώσεις απέναντι στην ελληνική πολιτεία; Δεν πληρώνουν τους φόρους τους; Ο νόμος δεν απαιτεί απ’ αυτούς τους πολίτες τα ίδια πράγματα που απαιτεί και από τους υπόλοιπους, τους ετεροφυλόφιλους; Γιατί αυτοί πρέπει να υφίστανται θεσμική διάκριση, κύριε Αθανασίου, στη βάση του σεξουαλικού τους προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου;
Αν δεν μας ενδιαφέρουν αυτοί οι πολίτες –κατά την άποψή μου πρέπει να μας ενδιαφέρουν εξίσου με τους άλλους-, δεν μας ενδιαφέρει τουλάχιστον ότι η χώρα μας καταδικάζεται για παραβίαση των δικαιωμάτων συστηματικά, δεν μας ενδιαφέρει ότι η χώρα μας φιγουράρει στις λίστες των ρατσιστικών περιστατικών, της ρατσιστικής βίας στη δεύτερη θέση, δεν μας ενδιαφέρουν οι διαρκείς καταδίκες που έχει η χώρα μας για ρατσιστική βία και κάλυψη αυτής της ρατσιστικής βίας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ [πρώην ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητος βουλευτής]
[...] Τώρα, στο κομμάτι που αφορά ένα επιμέρους σημείο της συζήτησής μας, για την πρόταση που κατατέθηκε σε σχέση με το σύμφωνο συμβίωσης, άκουσα τον κύριο Υπουργό στην δευτερολογία του στη συζήτηση της Τρίτης να αναφέρει ότι συζητάμε σήμερα ένα ποινικό νομοθέτημα, το οποίο ρυθμίζει ειδικά θέματα, ενσωματώνοντας μία απόφαση-πλαίσιο και για αυτόν τον λόγο, είπε, δεν μπορεί να ενταχθεί στο παρόν νομοσχέδιο η αντίστοιχη τροπολογία. Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να ενταχθεί στο Αστικό και Οικογενειακό Δίκαιο, ανέφερε ο Υπουργός, και θέλει μελέτη.
Η άρνηση στο δικαίωμα επιλογής είναι μία ρατσιστική συμπεριφορά, κύριε Υπουργέ, και η παρούσα τροπολογία είναι απολύτως συναφής με αυτό που συζητάμε σήμερα. Άρα, δικαιολογίες και υπεκφυγές μπορεί να βρίσκουμε και να ανακαλύπτουμε πάρα πολύ εύκολα, όταν υπάρχει πάντα η σκοπιμότητα πίσω από αυτές. [..]
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ (ΝΔ)
Τρίτο θεωρώ ότι ορθώς, ορθότατα απορρίψατε το σύμφωνο της ελεύθερης συμβιώσεως. Και θα το αναλύσω με μια άλλη αιτιολογία από αυτήν που έχει εισφερθεί. Κατ’ αρχήν, πρέπει να πούμε ότι όποιος θέλει να ζήσει άντρας με άντρα και γυναίκα με γυναίκα, το κάνει και σήμερα. Όποιος θέλει να επιλέξει κοινότητα κοίτης και τραπέζης (άντρας με άντρα και γυναίκα με γυναίκα), το κάνει και σήμερα. Δυστυχώς για μένα αλλά δεν έχει σημασία. Όποιος θέλει να δώσει την περιουσία του ή τμήμα αυτής στο σύντροφό του -συζητώ για ομοφύλους- ή στη σύντροφό της, μπορεί να το κάνει σήμερα, με μια πράξη επαχθή ή χαριστική. Όποιος θέλει μετά θάνατον να διαθέσει ένα κομμάτι από την περιουσία του στο σύντροφο ή στη σύντροφό του, μπορεί να το κάνει πάλι με διάταξη τελευταίας βουλήσεως.
Άρα, λοιπόν, τι είναι αυτό που ζητάμε τώρα; Εσείς ζητάτε ουσιαστικά να εξομοιωθεί το σύμφωνο της ελεύθερης συμβιώσεως με το γάμο. Να έρθει δηλαδή, κατ’ αποτέλεσμα, το jus cogens –το αναγκαστικό δίκαιο του γάμου- να προσαρμοστεί προς το συναινετικό δίκαιο το οποίο υπάρχει σε αυτά τα σύμφωνα συμβιώσεως.
Ζητάτε να ανατραπεί ένας ορισμός του Μοδεστίνου –μαθητή του Ουλπιανού- ο οποίος ισχύει από τον τρίτο αιώνα και μιλάει για «ανδρός και γυναικός συνάφεια». Ζητάτε να ξεθεμελιωθεί η ανθρωποκεντρική και φυσιολογική αντίληψη περί γάμου, η οποία είναι το υλικό με το οποίο ανοικοδομήθηκε ολόκληρο το κοινωνικό οικοδόμημα του κόσμου, όχι μόνο της Ελλάδος.
Να σας πω και κάτι; Υπάρχουν κράτη, προηγμένα στην Ευρώπη που αναγνωρίζουν την παιδοφιλία. Η Ολλανδία. Τι θα κάνουμε δηλαδή; Το επόμενο βήμα θα είναι να αναγνωρίσουμε και εμείς την παιδοφιλία;
Υπάρχουν κράτη –αυτό δεν ξέρω αν είναι πολύ γνωστό- στα οποία βρίσκει κανείς οίκους ανοχής – προσέξτε- για κτηνοβασία. [...] Άρα, λοιπόν, πού θα πάμε εν ονόματι της προόδου; Αρκετά! Ας σταματήσουμε εδώ! Το σύμφωνο συμβιώσεως, πέραν του ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν ταιριάζει καθόλου με την καθ’ ύλην ρύθμιση, δεν νομίζω ότι μπορεί να βρει θέση σε μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου