Η ιστορία του Casa Susanna

 Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω στις αρχές της δεκαετίας του '60, όπου οι ένοικοι του "Casa Susanna" κυκλοφορούσαν με  μακριές νυχτικιές, σατέν ρόμπες και ντελικάτες παντόφλες, περνούσαν ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέπτη, καλλωπίζοντας τον εαυτό τους και φορούσαν υπέροχα φορέματα. Θα έλεγε κανείς ότι δεν διέφεραν σε τίποτα από τις πλούσιες, κομψές γυναίκες της Νέας Υόρκης, ωστόσο ήταν τόσο "διαφορετικοί"!!!!

Στο σπίτι αυτό, με οικοδέσποινα φυσικά τη Σουζάνα, ζούσαν τα σαββατοκύριακα ένας πιλότος, ένας επιχειρηματίας, ένας λογιστής, ένας βιβλιοθηκάριος, ένας φαρμακολόγος, ένας εκδότης εφημερίδας και ένας εισαγγελικός μεταφραστής. Οι ίδιοι, τις εργάσιμες μέρες, ήταν κύριοι με ακριβά κοστούμια, συζύγους, παιδιά, σκυλιά, γατιά και υποχρεώσεις. Τα σαββατοκύριακα, όμως, βίωναν ελεύθεροι το όνειρό τους στο «Casa Susanna», όντας η Φελίσιτι, η Σύνθια, η Γκέιλ, η Σάντι, η Φιόνα, η Βιρτζίνια και η Σουζάνα.

Η Susanna πέντε μέρες την εβδομάδα άκουγε στο όνομα Τίτο Βαλέντι και εργαζόταν ως δικαστικός μεταφραστής. Η σύζυγός του, Μαρί, είχε ένα κατάστημα με περούκες, με το οποίο εφοδίαζε πολλούς από τους επισκέπτες του σπιτιού και τον συντρόφευε ανελλιπώς τα σαββατοκύριακα στο "Casa Susanna". Ο Τίτο Βαλέντι ήταν ετεροφυλόφιλος, αγαπούσε τη γυναίκα του και ήταν εξαιρετικός στη δουλειά του. Όταν αποκάλυψε στη Μαρί το ιδιαίτερο χόμπι του, δηλαδή να ντύνεται με γυναικεία ρούχα, αποφάσισαν από κοινού να ξεκινήσουν μια σειρά σεμιναρίων, που διοργάνωναν κάθε σαββατοκύριακο στο διαμέρισμά τους στη Νέα Υόρκη, όπου μάθαιναν σε άλλους ενδιαφερόμενους πώς να ντύνονται, να βάφονται, να χτενίζονται και να κινούνται, έτσι ώστε να μοιάζουν με γυναίκες.

Απέκτησαν τόσους πολλούς πελάτες, που αγόρασαν ένα σπίτι στα προάστια της Νέας Υόρκης, το οποίο και ονόμασαν «Casa Susanna». Εκεί, για 25 δολάρια το σαββατοκύριακο, άντρες μπορούσαν να ζήσουν την καθημερινότητα μιας γυναίκας. Έπαιζαν χαρτιά, έπλεκαν, ψώνιζαν, μαγείρευαν και αντάλλαζαν απόψεις για τη μόδα, τη μουσική και τα παιδιά τους. Οι πλειονότητα των ενοίκων χαρακτήριζαν τους εαυτούς τους ως ετεροφυλόφιλους και είχαν οικογένειες. Πολλούς τους συνόδευαν οι γυναίκες τους, που ταίριαζαν απόλυτα με την υπόλοιπη παρέα. Μάλιστα, επειδή δεν ήθελαν να προκαλέσουν με τη συμπεριφορά τους, ούτε να χρωματίσουν σεξουαλικά την εμφάνισή τους, φορούσαν σεμνά φορέματα, λευκά γάντια, χαμηλοτάκουνα παπούτσια που θύμιζαν περισσότερο τη συντηρητική μόδα του 1950, παρά τις μίνι φούστες των ‘60s.

Κυκλοφορούσαν στη γειτονιά ντυμένοι με τα ακριβά κομψά τους ρούχα, το κόκκινο κραγιόν και τις καλοχτενισμένες περούκες και ενώ στην αρχή οι γείτονες τους σχολίαζαν αρνητικά, αργότερα φαίνεται πως συνήθισαν την παρουσία τους και αποφάσισαν χαλαρώσουν λίγο και να το δουν το θέμα λιγάκι διαφορετικά (πόσες φορές έχουμε πει ότι η ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ κάνει θαύματα!!!!). «Δεν ενοχλούσαν κανέναν, ήταν πολλοί ευγενικοί και έφερναν χρήμα στην περιοχή», δήλωσε η Γουίλμα Χάρτι, που εργαζόταν στο τοπικό παντοπωλείο.

Προς το τέλος της δεκαετίας του ’60, το «Casa Susanna» έκλεισε για άγνωστους λόγους. Ωστόσο, το 2005 εκδόθηκε βιβλίο με τις φωτογραφίες τους από τους έμπορους αντικών Ρόμπερτ Σουόπ και Μισέλ Χερστ, οι οποίοι είχαν βρει σε τοπικό παζάρι ένα κουτί με 400 φωτογραφίες από τo «Casa Susanna». Οι ένοικοι του σπιτιού απαθανάτιζαν κάθε στιγμή της καθημερινότητάς τους.


Πηγή: news247.gr