Στερεότυπα και παιχνίδια!

 Μιας και ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά και όλοι τρέχουμε να πάρουμε τα απαραίτητα δώρα, καλό θα είναι να διαβάσουμε το παρακάτω άρθρο για τα παιδικά παιχνίδια και τα στερεότυπα που διαχέουν στους μικρούς ιδιοκτήτες τους και κατ' επέκταση στην κοινωνία, ώστε να συμβάλλουμε ενεργά στην εξάλειψη των καταπιέσεων που οι ίδιοι επιβάλλουμε στον ταλαιπωρημένο εαυτό μας!

Παιδικά παιχνίδια – Πώς αναπαράγουν τα στερεότυπα των φύλων

[...]

Εισάγουμε κοινωνικές κατασκευές αποφασίζοντας στερεοτυπικά τι δέχονται αγόρια και κορίτσια από τα πρώτα στάδια. Τα παιχνίδια των κοριτσιών συνήθως οδηγούν σε παθητικότητα -το να χτενίζουν τα μαλλιά της Μπάρμπι, για παράδειγμα, και όχι να κατασκευάζουν, να φαντάζονται ή να δημιουργούν με Lego ή Meccano. Οπωσδήποτε δεν παίζει ρόλο μόνο αυτό, αλλά συμβάλλει. Αν σε ένα κορίτσι δεν έχει δοθεί ποτέ η ευκαιρία να παίξει με ένα σετ χημείας, μάλλον το επηρεάζει».

Όταν γεννιέται το παιδί έχει ταυτότητα φύλου; Το φύλο είναι βιολογικό ή κοινωνικό; Όταν ερχόμαστε στη ζωή, όπως όλα τα θηλαστικά, μας λέει ο σχολικός ψυχολόγος Ηλίας Βασιλειάδης, είμαστε είτε αρσενικά είτε θηλυκά. «Η ταυτότητα του αγοριού ή του κοριτσιού είναι κάτι που δομείται και συν-διαμορφώνεται τόσο από τη βιολογική μας υπόσταση όσο και από το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε. Δηλαδή υπάρχει μία «βιολογική» βάση αλλά η εξέλιξη καθορίζεται από τον πολιτισμό, την ιστορική διαδρομή και την κοινωνική θέση κάθε ανθρώπου.» Ωστόσο, ο ίδιος πιστεύει ότι το παιχνίδι δεν καλλιεργεί από μόνο του συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. «Το πλέον σημαντικό είναι η λειτουργική τους χρήση. Δηλαδή, το πώς τα χρησιμοποιούμε και πώς τα νοηματοδοτούμε.» 

[...]

«Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης δασκάλων και γονιών», λέει η Athene Donald. «Το πρόβλημα είναι ότι εισάγουμε τα στερεότυπα με βάση το φύλο εξαιρετικά νωρίς. Ξέρω πως πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το τι κάνουν τα παιδιά στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων είναι άσχετο με τις επιλογές σπουδών που θα κάνουν στα 18, αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρη. Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι πολλά παιδιά αποφασίζουν, ειδικά για το τι δε θέλουν να κάνουν, περίπου μετά το νηπιαγωγείο… Κορίτσια ήδη από τα επτά τους χρόνια λένε «η μηχανική δεν είναι για μένα» -όμως, πώς το ξέρουν σε τόσο μικρή ηλικία;»

Η ταυτότητα του φύλου είναι κάτι ευρύτερο, αναφέρει ο Ηλίας Βασιλειάδης. «Διαμορφώνεται από τα τρία μας χρόνια και μετά, και συνήθως από τότε είναι που μπαίνουμε στο «καλούπι» του αγοριού ή του κοριτσιού. Μας προσδίδεται δηλαδή ένας διακριτός ρόλος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και επιλογές. Για παράδειγμα, ροζ χρώμα, κούκλες, κουζινικά, ημερολόγιο, πνευματικά και όχι σωματικά παιχνίδια, θεωρητικές επιστήμες για τα κορίτσι. Αντίστοιχα, επιθετικότητα και όχι παθητικότητα, ποδόσφαιρο, καράτε, διεκδίκηση, θετικές επιστήμες για τα αγόρια.»

Παιχνίδι και προκατάληψη

«Ναι, η κόρη σας μπορεί να παίξει με τουβλάκια, και ο γιος σας με κούκλες», σχολιάζει στην αμερικανική εφημερίδα Washington Post η Ρεμπέκα Χέινς, από το Κέντρο Μελέτης για την Παιδική Ηλικία και τη Νεότητα του Salem State University.
Τι γίνεται, όμως, με την προκατάληψη των γονιών, ειδικά σε κάποιες κοινωνίες; Ο Ηλίας Βασιλειάδης μας απαντά.

Κάνει κακό ο γονιός στο παιδί όταν το αποτρέπει να παίξει με κάτι που του αρέσει, επειδή «δεν παίζουν με αυτά τα αγόρια», ή επειδή «αυτά δεν είναι για κορίτσια»; Του στερεί πράγματα; «Προφανώς, και εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα είναι το πώς ένα παιδί παίζει με ένα παιχνίδι. Αν δηλαδή ο τρόπος που παίζει με ένα παιχνίδι προάγει την ευχαρίστηση, την δημιουργικότητα, την κοινωνικοποίηση του παιδιού και τη συναισθηματική του ανάπτυξη.»

[...]

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Πηγή: ert.gr