LGBTQI Parenting Project

Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που κάνει τους ανθρώπους γονείς; Τι είναι αυτό που κρίνει τους γονείς ως καλούς ή κακούς; Είναι η αγάπη ή μήπως η υπευθυνότητα; Το γεγονός ότι είσαι εκεί για κάθε ανάγκη του παιδιού, παρόν σε κάθε του σημαντική στιγμή ή απλά η αίσθηση της ασφάλειας που του παρέχεις; Μήπως είναι όλα αυτά μαζί;

Αυτά και άλλα πολλά συζητάνε οι lgbtqi γονείς και όχι μόνο, μέσω ειδικών για αυτό τον σκοπό ιστοσελίδων, όπως η www.gaydadproject.org και η gaydads.co.uk.

Εμπειρίες, μη αναμενόμενα coming outs, προβληματισμοί ή απλά κοινωνικοποίηση είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν.

Άλλες φορές πάλι κάποιοι γονείς επιλέγουν να δημοσιεύσουν τη δική τους ιστορία για το πως κατέληξαν στην απόφαση να κάνουν μία lgbtqi οικογένεια, τι εμπόδια συνάντησαν ή /και τι είδους υποστήριξη έλαβαν από τον κοινωνικό τους περίγυρο, προκειμένου να δείξουν στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο ότι δεν είναι taboo ούτε σκιές στο περιθώριο....είναι μία φυσιολογική οικογένεια, με όνειρα, ανησυχίες, καλές και κακές στιγμές και πολύ πολύ αγάπη!

Μία τέτοια ιστορία είναι και του Trevor MacDonald, ενός transgender μπαμπά, ο οποίος μένοντας έγκυος από τον σύντροφό του, θέλησε να κάνει μαθήματα θηλασμού, προκειμένου να προσφέρει στο παιδί του το καλύτερο δυνατό.

 [...]

Με κατακόκκινο πρόσωπο και ιδρωμένες παλάμες, κοίταξα γύρω μου και είδα κάποιες γυναίκες να γνέφουν και να μου χαμογελούν με συμπάθεια. Εκείνη την στιγμή ήμουν ήδη προς το τέλος της εγκυμοσύνης και ήταν φανερό ότι μπροστά τους είχαν ένα πραγματικό γεγονός. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης οι γυναίκες συζήτησαν διάφορα προβλήματα θηλασμού που αντιμετώπιζαν και έκαναν ερωτήσεις. Εγώ ήμουν σιωπηλός. Στο τέλος της συνάντησης, κάποιες γυναίκες με πλησίασαν και μου είπαν πόσο εντυπωσιάστηκαν από την θέλησή μου να θηλάσω και ότι έλπιζαν να πάνε όλα καλά για μένα. Εκστασιάστηκα από την αντίδρασή τους – δεν ήμουν καθόλου βέβαιος καταρχήν εάν θα μου επιτρεπόταν να παρακολουθήσω μια τέτοια συνάντηση ως άντρας και ακόμα περισσότερο δεν περίμενα να είμαι ευπρόσδεκτος. Αυτό ήταν το ξεκίνημα ενός απίστευτου δικτύου υποστήριξης, που με στήριξε και με βοήθησε να θηλάσω το μωρό μου για όλο τον πρώτο χρόνο της ζωής του.

 [...]

Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία του εδώ.

Και βέβαια να μην ξεχνάμε και τις δικές μας εγχώριες ιστορίες για το lgbtqi parenting, όπως αυτή της Μαρίνας, που μεγαλώνει ένα αγοράκι με τη σύντροφό της.

[...] 

«Μαζί συμφωνήσαμε ότι θα κάνουμε και οι δύο κάποιες γυναικολογικές εξετάσεις, θα προχωρήσουμε σε όποια προσπάθεια μας προτείνουν και όποια από τις δύο τα καταφέρει. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν συστηθήκαμε στους γιατρούς ως ζευγάρι, είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό ιατρείο κλείναμε πάντα διαφορετικά ραντεβού ως "μόνες γυναίκες".

 [...] 

 Πρώτα δυο-τρεις αποτυχημένες σπερματεγχύσεις και μετά μια αποτυχημένη εξωσωματική. Γίναμε κομμάτια κι οι δυο μας. Η Εύα άρχισε να διερευνά την περίπτωση υιοθεσία, δεν ήταν ότι θέλαμε οπωσδήποτε να αναπαράγουμε το δικό μας DNA το οποίο κρίναμε άξιο για αναπαραγωγή, θέλαμε απλώς να γίνουμε γονείς. Το καθεστώς υιοθεσιών στην χώρα μας είναι ότι χειρότερο και δυσκολότερο μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς από όποια πλευρά και αν βρίσκεται είτε εκείνων που επιθυμούν να υιοθετήσουν είτε στη πλευρά των παιδιών που περιμένουν στα ιδρύματα. Και φυσικά ούτε λόγος να πάμε ως ζευγάρι, η Εύα παρουσιάστηκε ως γυναίκα μόνη της με σταθερή δουλειά και δικό της σπίτι –στο μεταξύ είχε πεθάνει η γιαγιά της και είχε κληρονομήσει μια μονοκατοικία δύο ορόφων στο Παγκράτι. 

                                                                               [...] 

 Ήταν έτοιμη να πάρει το αεροπλάνο και να πάει στον Άγιο Στυλιανό στην Θεσσαλονίκη όταν την ειδοποίησαν από –δεν θα πω ποιο- ίδρυμα της Αθήνας ότι θα μπορούσε να γίνει η ανάδοχη μητέρα ενός μικρού αγοριού 3,5 ετών. Αυτό το αγόρι σήμερα το μεγαλώνουμε μαζί. Η ζωή μας από τότε άλλαξε ριζικά, αναγκάστηκα να πάω τα περισσότερα πράγματά μου στο ισόγειο έτσι ώστε κάθε φορά που θα είχαμε απροειδοποίητη επίσκεψη από την κοινωνική λειτουργό τίποτα να μην μπορεί να μαρτυρήσει ότι εγώ και η Εύα ζούμε μαζί» 

                                                                             [...] 
 Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ.

Τέλος, επειδή λίγη υποστήριξη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, πολλές φορές υπάρχουν άνθρωποι, που αντιλαμβάνονται τον πόνο που υπάρχει πίσω από τον ρατσισμό ενάντια στα lgbt άτομα και τις οικογένειές τους, και προσφέρουν μέσα από τη δουλειά τους στην καταπολέμηση των διακρίσεων.

Μία τέτοια προσφορά είναι και το φωτογραφικό άλμπουμ αφιέρωμα της Λίντσεϊ Φόστερ σε μία συγκεκριμένη lgbt οικογένεια, τη στιγμή που έρχεται στον κόσμο το παιδί τους.

Κι επειδή πολλοί έχουν τις αμφιβολίες τους για το αν θα πρέπει ένα παιδί να μεγαλώνει μέσα σένα τέτοιο περιβάλλον, γιατί μπορεί να το κάνουν και αυτό gay, γιατί δεν θα έχει σωστά πρότυπα κλπ....κι επειδή μπορούμε να γράφουμε ώρες ατελείωτες προς κατάρριψη όλων των "anti-lgbt" επιχειρημάτων, κοινοποιούμε το παρακάτω βίντεο ως απάντηση στην αμάθεια και την στενομυαλιά τους.