Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα διεμφυλικά άτομα που έπεσαν θύματα βίαιων ρατσιστικών επιθέσεων και έχασαν τη ζωή τους, το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ), με την υποστήριξη των LGBT ομάδων και άλλων μη κυβερνητικών οργανώσεων, οργάνωσε στις 20 & 21 Νοεμβρίου διημερίδα ενημέρωσης γύρω από τα ζητήματα που απασχολούν τα διεμφυλικά άτομα, αναδεικνύοντας την νομική, την κοινωνική και την ανθρώπινη διάσταση των προκλήσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν (μπορείτε να δείτε το επίσημο πρόγραμμα της διημερίδας εδώ ).
Παρακολουθώντας τις ομιλίες, τις νομικές αναλύσεις, τις κοινωνικοπολιτικές προσεγγίσεις και τις πολυάριθμες καθημερινές και ανθρώπινες ιστορίες που προβλήθηκαν μέσω βίντεο, μπορεί κανείς να βγάλει ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα, αλλά και να κοιτάξει την αλήθεια κατάματα, ώστε να ευαισθητοποιηθεί και να κινητοποιηθεί πιο αποτελεσματικά, διεκδικώντας το δικαίωμα στη ζωή, στην αγάπη και στη διαφορετικότητα.
Ένα από τα αισιόδοξα μηνύματα είναι το γεγονός ότι αρχίζουν και αναπτύσσονται τα απαιτούμενα νομικά εργαλεία, με αρκετές ελλείψεις και παραλείψεις φυσικά, τα οποία αποτελούν στην ουσία την απαραίτητη βάση για την αναγνώριση και την οποιαδήποτε νομική διεκδίκηση των LGBT δικαιωμάτων. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού (μπορείτε να το δείτε εδώ ), το οποίο, όταν ξεκίνησε να συγγράφεται, δεν είχε καμία αναφορά στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ωστόσο, στην πορεία έγιναν διορθώσεις και τροποποιήσεις, ώστε να περιλαμβάνει και την ποινικοποίηση των ομοφοβικών διακρίσεων και επιθέσεων. Βέβαια, αυτή την στιγμή γίνεται προσπάθεια να προστεθεί στο νομοσχέδιο και η παράμετρος της ταυτότητας φύλου, ώστε να μην υπάρχει νομικό κενό ως προς το ρατσισμό που υφίστανται τα transgender άτομα.
Όπως τόνισε η κα. Κούρτοβικ, η κοινωνία πλέον είναι ώριμη να αποδεχτεί την διαφορετικότητα και να αποβάλλει τις πρακτικές εκείνες που ενισχύουν τις διακρίσεις σε οποιοδήποτε επίπεδο και έκφανση της ζωής, κι αυτό φαίνεται από τις φωνές, που ολοένα και αυξάνονται, όχι μόνο υπέρ των LGBT δικαιωμάτων, αλλά και σε οποιοδήποτε πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο. Ωστόσο, το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι οι νόμοι, αλλά η εφαρμογή τους. Οι νομοθέτες σχεδιάζουν νομικά εργαλεία είτε για να αναγνωρίσουν και να υποστηρίξουν δικαιώματα, είτε για να ποινικοποιήσουν αντικοινωνικές και παραβατικές συμπεριφορές που θίγουν τα δικαιώματα αυτά. Ωστόσο, η εφαρμογή του νόμου, εξαρτάται από τα εκτελεστικά του όργανα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι μπορεί ο νομοθέτης να έχει όλη την καλή θέληση να προστατέψει συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, των οποίων τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατώνται, αλλά χωρίς την έμπρακτη υποστήριξη της αστυνομίας, των εισαγγελέων και των δικαστών, οι οποίοι έχουν την ευθύνη της καταγραφής της παράβασης, καθώς και της ταυτοποίησης και της καταδίκης των υπευθύνων για την παράβαση, η νομιμότητα και η ισονομία δεν είναι παρά μόνο θεωρίες πάνω σε χαρτί.
Επομένως, είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη να εντοπίσουμε τα σημεία εκείνα του συστήματος που αποτελούν τροχοπέδη στην εφαρμογή του νόμου και με τα κατάλληλα εργαλεία να τα μετατρέψουμε σε μοχλούς ενδυνάμωσης της Δημοκρατίας μας και των αξιών της, ώστε να εξασφαλίζεται η συνάδεια του νόμου με την ουσιαστική δημοκρατική λειτουργία της Πολιτείας υπέρ των πολιτών της.
Ένα επιπλέον θέμα που συζητήθηκε είναι η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των διεμφυλικών ατόμων καθώς και οι διακρίσεις που υφίστανται στο εργασιακό περιβάλλον. Ακόμα και σήμερα, ως πολίτες μίας χώρας - μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα transgender άτομα δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην εργασία, λόγω του ότι σχεδόν κανένας εργοδότης δεν διαθέτει την κατάλληλη ευαισθησία, ώστε τουλάχιστον να τους δίνει τις ίδιες ευκαιρίες και τα να κρίνει με τα ίδια ακριβώς κριτήρια όπως και τους υπόλοιπους υποψήφιους. Επομένως, η ανεργία σε συνδυασμό με τη σχεδόν μηδενική ιατροφαρμακευτική κάλυψη από τις ασφαλιστικές εταιρείες και το Κράτος, καθιστούν τη ζωή των διεμφυλικών έναν καθημερινό αγώνα.
Σε αυτόν τον αγώνα οι διεμφυλικοί πρέπει να γνωρίζουν πως δεν είναι μόνοι τους, πως στο πλευρό τους βρίσκονται άνθρωποι με κοινωνική ευαισθησία και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, που ενώνουν τις φωνές τους ως ασπίδα υπέρ των αδύναμων και ως κύμα ορμητικό απέναντι στο τοίχος της αδιαφορίας της Ελληνικής Πολιτείας. Ενωθήκαμε, λοιπόν, μαζί τους στην πορεία μνήμης που έλαβε χώρα στο τέλος της διημερίδας για να αποδώσουμε φόρο τιμής στα θύματα των ρατσιστικών επιθέσεων και να διαμαρτυρηθούμε όλοι μαζί υπέρ μιας ανθρώπινης κοινωνίας, όπου η διαφορετικότητα αποτελεί μοχλός διεύρυνσης πνευματικών οριζόντων, δημιουργικής εξέλιξης των κοινωνικών δομών και αποτελεσματικής συλλογικότητας υπέρ του πολίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου