6/6/13

Στο δρόμο που χάραξε η Γαλλία!

Με αφορμή τις πολυάριθμες και πολλές φορές επεισοδιακές διαδηλώσεις που γίνονται τον τελευταίο καιρό στην Γαλλία ενάντια στη νομιμοποίηση των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών, το Proud Press παρουσιάζει μία εκτενή έρευνα γύρω από την κοινή γνώμη και το πώς αυτή επηρεάζει την πολιτική ατζέντα αναφορικά με τα lgbt θέματα, με παραδείγματα και στατιστικά στοιχεία τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική.
Αν και η Γαλλία, κατόπιν της θετικής ψήφου της πλειοψηφίας (περίπου 60%) στη Βουλή, νομιμοποίησε το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να παντρεύονται, η συμμετοχή στις αντιδράσεις των διαφωνούντων φαίνεται να είναι αρκετά σημαντική (οι δημοσιογράφοι μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στους δρόμους), ενώ δεν εκλείπουν τα βίαια ξεσπάσματα και οι τραμπουκισμοί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, με αποκορύφωμα την αυτοκτονία ενός συγγραφέα του ακροδεξιού χώρου, προκειμένου να «αφυπνίσει» συνειδήσεις.
Αντικατοπτρίζουν όμως όλα αυτά τα γεγονότα την πραγματική άποψη της γαλλικής κοινωνίας στην πλειοψηφία της;
Η απάντηση είναι…ΟΧΙ. Πώς ,όμως, μπορεί κανείς να υποστηρίξει με τόση βεβαιότητα μία τόσο «καθαρή» απάντηση πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα; Μα είναι απλό… σε μία χώρα, όπως η Γαλλία, όπου οι ψηφοφόροι, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία αυτών, εμφανίζονται συχνά πυκνά να μετακινούνται με ταχύτητα φωτός από το χώρο της κεντροδεξιάς προς την κεντροαριστερά και τούμπαλιν, η συλλογή στοιχείων στα πλαίσια δημογραφικών και δημοκοπικών ερευνών αποτελεί σημαντικό εργαλείο για τις πολιτικές ηγεσίες, προκειμένου να αφουγκραστούν την κοινωνία και να αναπροσαρμόσουν το πρόγραμμά τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίσουν την άνοδό τους στην εξουσία.


Ας το δούμε και λίγο διαφορετικά. Μία κυβέρνηση, η οποία χάνει συνεχώς σε δημοτικότητα εξαιτίας της ανικανότητας να αντιμετωπίσει τα ολοένα και εντονότερα προβλήματα της οικονομίας της χώρας της, μάλλον δεν έχει κανένα συμφέρον να δυσαρεστήσει ακόμη περισσότερο τους ψηφοφόρους της, φέρνοντας στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που θα συναντούσε την μαζική αμφισβήτηση από τον γαλλικό λαό. Φαίνεται, λοιπόν, πως η παρούσα κυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών τουHollande προσπαθεί να ανακτήσει την χαμένη δημοτικότητά της μέσω της προώθησης της lgbt ατζέντας, διότι γνωρίζει τα εξής:
  •          Το 1996, το Γαλλικό Ινστιτούτο Μέτρησης της Κοινής Γνώμης (Ifop) ανέδειξε ότι το 48% των Γάλλων υποστηρίζει το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.


  •          Το 2004, το Ifop ανέδειξε ότι το 64% των Γάλλων υποστηρίζει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, με  το 75% των νέων (κάτω των 35 ετών) να είναι ιδιαιτέρως θετικά προσκείμενο. Ωστόσο, μόνο το 49% των Γάλλων αντιμετώπιζε θετικά το ενδεχόμενο της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Όμως, το 56% των νέων (κάτω των 35 ετών) έβλεπε θετικά ακόμα και αυτό το δικαίωμα.


  •          Το 2006, δύο χρόνια αργότερα, το ευρωβαρόμετρο κατέγραψε το 48% των Γάλλων να υποστηρίζει ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών πρέπει να αναγνωρίζεται σε όλη την Ευρώπη, δηλαδή 4% πάνω από το μέσο Ευρωπαϊκό όρο. Το αντίστοιχο ποσοστό για την παιδοθεσία ήταν 35%, 3% πάνω από το μέσο Ευρωπαϊκό όρο.


  •           Τον Αύγουστο του 2012, το Ifop κατέγραψε ότι το 65% της γαλλικής κοινής γνώμης ήταν υπέρ των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών, ενώ το 53%  υπέρ της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.


  •           Τον Απρίλιο του 2013, δηλαδή εν μέσω των σημαντικότερων αντιδράσεων κατά της νομιμοποίησης των gay γάμων, το Ifopκατέγραψε ότι το 53% της γαλλική κοινής γνώμης ήταν υπέρ του σχετικού νομοσχεδίου στο σύνολό του, δηλαδή υπέρ τωνgay γάμων και της παιδοθεσίας από lgbt ζευγάρια.


Επίσης, σύμφωνα με τις δημόσιες αρχές της χώρας, ήδη στη Γαλλία είχαν συνάψει από το 2000 μέχρι και το 2010 63.609 ιδιωτικά σύμφωνα συμβίωσης ανάμεσα σε lgbt άτομα, όπου από το 2007 και μετά παρουσιάζεται ιδιαίτερα σημαντικός ρυθμό αύξησης. 

Έτος
PACS between
same-sex couples

%
2000
5 412

2001
3 323
-38.6%
2002
3 622
+9%
2003
4 294
+18.6%
2004
5 023
+17%
2005
4 865
-3.2%
2006
5 071
+4.2%
2007
6 221
+22.7%
2008
8 201
+31.8%
2009
8 434
+2.8%
2010
9 143
+8.4%
Σύνολο
63 609

Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναφερθούν ορισμένα δημογραφικά στοιχεία, προκειμένου να κατανοήσουμε ποια είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της  γαλλικής κοινής γνώμης.
Θρησκεία

Καθολικοί
83% – 88%
Μουσουλμάνοι
5% – 10%
Άλλο
4%
Προτεστάντες:
2%
Εβραίοι:
1%
Ηλικία

0-14 ετών
18.7% (51.2% άνδρες – 48.8% γυναίκες)
15-24 ετών
11.9% (51.1% άνδρες – 48.9% γυναίκες)
25-54 ετών
38.9% (50.2% άνδρες – 49.8% γυναίκες)
55-64 ετών
12.6% (48.4% άνδρες – 51.6% γυναίκες)
65 ετών και πάνω
17.9% (42.6% άνδρες – 57.4% γυναίκες)


Μέσος  Όρος  Ηλικίας
40.6 ετών
Γυναίκες
42.1 ετών
Άνδρες
39.1 ετών
Ρυθμός Αύξησης Πληθυσμού
0.47%
Ρυθμός Γεννήσεων
12.6 / 1000 άτομα
Ρυθμός Θανάτων
8.96 / 1000 άτομα
Ρυθμός Αύξησης Μεταναστών
1.1 / 1000 άτομα
Αστικοποίηση
85%
Παρομοίως, στην Ισπανία, όπου ο πληθυσμός διατηρεί κατά βάση στενούς δεσμούς με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, παρουσιάζοντας ένα προφίλ συντηρητικότερο από αυτό του μέσου Γάλλου, παρά τις έντονες αντιδράσεις της Εκκλησίας, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 66% των Ισπανών στηρίζουν την νομιμοποίηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Ο σχετικός νόμος τέθηκε σε ισχύ το 2005.  
 Στην Αγγλία, η εφημερίδα Guardian δημοσιεύει τα παρακάτω στατιστικά στοιχεία πάνω στους gay γάμους:
Στις 21 Μαΐου ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή των Λόρδων με  400 ψήφους υπέρ (70%) και 175 ψήφους κατά. Επομένως, μένουν ορισμένα μόνο διαδικαστικά, προκειμένου να εγκριθεί και ως νόμος του κράτους.
Στις ΗΠΑ, αντίστοιχες έρευνες δείχνουν πως οι νέες γενιές είναι πολύ πιο δεκτικές απέναντι στη διαφορετικότητα, ενώ ο θρησκευτικός φανατισμός και η μισαλλοδοξία που προκύπτει από αυτόν χάνουν έδαφος με ταχύτητα φωτός. Σήμερα πλέον, οι Ρεπουμπλικάνοι αναγνωρίζουν ότι η μάχη για την Προεδρία χάθηκε σε μεγάλο βαθμό και από τη στάση του κόμματος απέναντι στα lgbt ζητήματα, με αποτέλεσμα να κάνουν τα πρώτα τους δειλά βήματα στην lgbt σκηνή και ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές!





Διαβάζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω στοιχεία, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί ότι οι πολιτικοί της κάθε χώρας ούτε γίνονται ξαφνικά αποδέκτες θεϊκής επιφοίτησης ούτε παθαίνουν κάποια κρίση συνείδησης, ώστε να αγωνίζονται υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ισονομίας και της δημοκρατίας. Αντιθέτως, τα κίνητρά τους συμβαδίζουν σχεδόν πάντα με την στρατηγική του κόμματός τους για την ανάληψη ή διατήρηση της εξουσίας, πράγμα το οποίο ευτυχώς (ή δυστυχώς) ακόμα εξαρτάται από την κοινή γνώμη της κάθε χώρας.
Επομένως, αν θέλουμε τα πράγματα να αλλάξουν στην Ελλάδα, να νομιμοποιηθούν οι ενώσεις των ομόφυλων ζευγαριών , να έχουν τα ίδια δικαιώματα τα παιδιά των lgbt οικογενειών,  να εξαλειφθεί η ομοφοβία και ο ρατσισμός από όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και ιδιωτικής μας ζωής, να απολαμβάνουμε τα ίδια δικαιώματα με τους ετεροφυλόφιλους πολίτες αυτής της χώρας, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να δηλώσουμε παρούσες και παρόντες τόσο μέσα στην οικογένειά μας όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον. Κερδίζοντας ορατότητα, αυτομάτως κερδίζουμε αναγνώριση. Όσο πιο πολλοί τόσο μεγαλύτερο βάρος θα έχει η ψήφος μας κι επομένως τόσο περισσότερο θα ενδιαφέρονται οι εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις για θέματα που μας απασχολούν.
Μην περιμένετε άλλο!
Γίνετε εσείς η αλλαγή!
Βγείτε από την ντουλάπα!


Ελάτε στο Pride στις 8 Ιουνίου και ενωθείτε με τις χιλιάδες φωνές εκείνων που αγωνίζονται για μία πραγματικά δημοκρατική κοινωνία.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου