Συνέντευξη του Proud Press στο kserolas.com

Δεν χρειάζεται να είσαι «πού*της» για να διαβάσεις αυτή τη συνέντευξη. Αν είσαι άνθρωπος, απλά ΠΡΕΠΕΙ!

Συνέντευξη παραχώρησε το Proud Press στο kserolas.com, του οποίου οι εκπρόσωποι γιόρτασαν μαζί μας στο Athens Pride, συμμετείχαν στην υπερήφανη παρέλαση - διαμαρτυρία μας, ενημερώθηκαν για τα θέματα που μας απασχολούν και αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη σιωπή, που τόσο μας πληγώνει. 

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης.

Gay, λεσβίες, Trans, ομοφυλόφιλοι, «πο*στάρες», «αδελφές»…αδέλφια μας… Άτομα που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες με τους υπόλοιπους… Πού θα βρω δουλειά; Πώς πληρώνουνε πάλι χαράτσι; M’αγαπά – δε μ’αγαπά! Άτομα που υποδύονται τους οικογενειάρχες, γιατί έξω από την «ντουλάπα» κάποιοι προετοιμάζονται για «λιθοβολισμό». Άτομα που γίνονται αντικείμενα χλεύης, βίας, εκμετάλλευσης γιατί τολμούν να είναι ο εαυτός τους. To kserolas.com τώρα που σιώπασε η μουσική από τα πρόσφατα Gay Pride σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, συνομιλεί με εκπρόσωπο της διαχειριστικής ομάδας του Proud Press και δίνει τη δυνατότητα να ακουστεί δυνατά, ό,τι κάποιοι ψιθυρίζουν. Τι παίζει με την πορνεία στο χώρο των LGBT; Tί προσπαθεί να ισχύει για τις σχέσεις αλληλοκάλυψης στο star system; Πότε η ομοφοβία ξεπερνά τα όρια του σεξουαλικού ρατσισμού και γίνεται μισανθρωπισμός; Proud to know your rights!

LGBT και Ορθοδοξία. Πόσο μπορούν να συνυπάρξουν κάτω από το ίδιο «στέγαστρο»;

Και βέβαια μπορούν να συνυπάρξουν. Ένας συνειδητοποιημένος Χριστιανός Ορθόδοξος (αλλά και Καθολικός ή οποιουδήποτε άλλου χριστιανικού δόγματος) γνωρίζει πολύ καλά ότι το νόημα του χριστιανισμού είναι η αγάπη. Η πραγματική και η ειλικρινής αγάπη δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι κάτι το κατακριτέο στα μάτια του Θεού, όσο κι αν θέλουν κάποιοι να το παρουσιάσουν έτσι. Η πίστη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους και το φως της να τους απελευθερώνει, σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν κάποιοι ορθόδοξοι ιερείς, των οποίων ο λόγος δυστυχώς σπέρνει  το μίσος και τη διχόνοια. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για όλους εμάς τους αμαρτωλούς, περπάτησε μαζί μας, έφαγε, συζήτησε και διασκέδασε μαζί μας, αλλά σταυρώθηκε από τους γραμματείς και τους φαρισαίους, δηλαδή από όλους εκείνους τους «δήθεν ενάρετους» που κόπτονταν ότι υπηρετούσαν τον λόγο του κατά γράμμα.

Η Εκκλησία αποδέχεται μόνο την ερωτική σχέση μεταξύ γυναίκας κι άντρα. Ωστόσο, ακόμη κι ενεργά μέλη της  LGBT κοινότητας εκκλησιάζονται και πιστεύουν. Πώς εξηγείτε αυτή την αντίφαση;

Το νόημα του χριστιανικού δόγματος είναι στην ουσία ότι όλοι χωράνε στο Βασίλειο του Θεού, αρκεί να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους. Επομένως, ακόμα και οι πιο αμαρτωλοί, εφόσον πιστεύουν, μπορούν να σώσουν την ψυχή τους. Το θέμα όμως που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι το τι συνίσταται αμαρτία, και ποιος και γιατί το ορίζει.

Οι βασικές αρχές του Χριστιανισμού υπαγορεύονται στην πραγματικότητα από τις Δέκα Εντολές, στις οποίες φυσικά δεν γίνεται κάποια αναφορά για την ομοφυλοφιλία, την αμφισεξουαλικότητα και την αλλαγή ταυτότητας φύλου! Επιπλέον, ούτε ο ίδιος ο Χριστός αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα, όπως φαίνεται μέσα από τα Ιερά Ευαγγέλια, τα οποία μας μεταφέρουν τον λόγο Του. Αντίθετα μίλησε για την αλαζονεία και την φιλαργυρία του ανθρώπου, για την υποκρισία του, για τη βία που πολλές φορές ασκεί στους άλλους, καθώς και για την απίστευτη μανία του να εξουσιάζει και να εκμεταλλεύεται τους πιο αδύναμους.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η σύγχρονη Εκκλησία αρέσκεται στο να ξεφεύγει από τα «ιερά» της καθήκοντα και να ασχολείται με περισσότερο  κοσμικά θέματα, όπως ας πούμε με την αντισύλληψη ή ακόμα και την πολιτική, προσπαθώντας στην ουσία να προσελκύσει το ποίμνιό της, διότι αυτό όπως φαίνεται μέρα με τη μέρα μειώνεται, προσεγγίζοντάς το μέσα από τα εκάστοτε ζητήματα που το απασχολούν. Έτσι, διατυπώνει συνήθως απόψεις, οι οποίες συνάδουν με την οπτική της πλειοψηφίας, προκειμένου να δείξει ότι έχει ακόμα και σήμερα απήχηση και πολιτική ισχύ. Γιατί, για παράδειγμα, δεν καταδικάζει η Εκκλησία με την ίδια ένταση (που χρησιμοποιεί για την ομοφυλοφιλία και τα lgbt άτομα) και την μοιχεία, που είναι παραδοσιακά μία από τις επτά θανάσιμες αμαρτίες; Η απάντηση είναι απλή. Διότι αν το έκανε, θα έδιωχνε από τους κόλπους της το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.

Οι σκοπιμότητες που εξυπηρετούνται, αν και θα έπρεπε να είναι προφανείς, δυστυχώς δεν γίνονται αντιληπτές από τους περισσότερους. Μόλις πρόσφατα παραδέχτηκε ο Πάπας την ύπαρξη “gay lobby” εντός της Καθολικής Εκκλησίας, το οποίο, κατά την άποψη του, εκβιάζει την Αγία Έδρα και συμμετέχει στη διαπλοκή!! Επομένως, οι συνειρμοί σε σχέση και με τις έντονες αντιδράσεις στη Γαλλία ενάντια στην νομιμοποίηση των γάμων των ομόφυλων ζευγαριών που υποκινήθηκαν κυρίως από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, γίνονται σχεδόν αυτόματα.

Ένας λογικός άνθρωπος θα έπρεπε να σκέφτεται τι είδους συμφέροντα και σκοπιμότητες εξυπηρετούνται όταν η πόλωση μεταφέρεται στα lgbt δικαιώματα, που στο κάτω κάτω αν κάποιος είναι ετεροφυλόφιλος δεν τον αφορούν και ιδιαίτερα με την έννοια ότι δεν τον περιορίζουν ούτε του στερούν δικές του ελευθερίες, και όχι για παράδειγμα σε καίρια ζητήματα, όπως η φτώχεια, η πείνα, η ανεργία και ο πόλεμος, που μαστίζουν το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Πότε η Εκκλησία διοργάνωσε μαζικές διαμαρτυρίες για όλα αυτά τα πολύ σοβαρά προβλήματα; Πότε η Εκκλησία θα πάψει να ασκεί κριτική (το «μη κρίνετε για να μην κριθείτε» προφανώς το έχει ξεχάσει) και θα αρχίσει να βοηθάει ουσιαστικά, τους καταπιεσμένους, τους φτωχούς και τους ανήμπορους;

Μοναχισμός και ομοφυλοφιλία. Ισχύουν όσα σκανδαλώδη ακούγονται για gay όργια σε μοναστήρια;

Ο λαός λέει ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Ωστόσο, τη συγκεκριμένη ερώτηση μάλλον θα πρέπει να την απευθύνετε σε εκείνους που αρέσκονται να ασχολούνται με τα συγκεκριμένα ροζ σκάνδαλα. Το Proud Press είναι ένα καθαρά ειδησεογραφικό blog, με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού (lgbt και μη) γύρω από τα lgbt δικαιώματα, κατά της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας, του ρατσισμού και των διακρίσεων, υπέρ της ισονομίας και της ισοπολιτείας στην πραγματική τους διάσταση και μορφή!

Κάποιοι έχουν αποδεχτεί τους ομοφυλόφιλους. Κάποιοι τους καταδιώκουν. Κάποιοι τους αποδέχονται ως «ασθενείς». Τι απαντάτε σε όλους αυτούς;

Καταρχάς, είναι λάθος να μιλάμε μόνο για ομοφυλόφιλους. Υπάρχουν επιπλέον οι λεσβίες, οι τρανς, οι αμφισεξουαλικοί και οι queer. Σήμερα πλέον η Ψυχιατρική δεν θεωρεί την ομοφυλοφιλία ούτε ασθένεια ούτε ψυχικό νόσημα, αλλά ούτε και διαστροφή. Αντίθετα, την κατατάσσει ως απόλυτα φυσιολογική σεξουαλικότητα, η οποία μάλιστα δεν αποτελεί μοναδικό προνόμιο του ανθρώπου, αλλά και ολόκληρης της φύσης, μιας και συνεχώς έρχονται στο φως επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι ακόμα και τα ζώα εμφανίζουν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές. Επομένως, όλα αυτά τα περί «ασθένειας» και «νόμοι της φύσης» είναι τουλάχιστον ανυπόστατα!

Τώρα, για όλους εκείνους που είτε συμπεριφέρονται βίαια στα lgbt άτομα είτε τα εκφοβίζουν με οποιονδήποτε τρόπο, η συμπεριφορά τους αυτή βασίζεται συνήθως σε προβλήματα κοινωνικοποίησης, προσωπικών ανασφαλειών, κακών προτύπων συμπεριφοράς, έλλειψη παιδείας  ή ακόμα χειρότερα καταπίεσης του ίδιου από τρίτο πρόσωπο.

Για παράδειγμα, κάποιος ο οποίος επιζητά την αποδοχή των φίλων του, την οποία δεν πιστεύει ότι την έχει ακόμα κερδίσει, μπορεί να συμπεριφερθεί άσχημα σε ένα τρίτο άτομο, αν γνωρίζει εκ των προτέρων ότι αυτή του η συμπεριφορά θα ευχαριστήσει τους φίλους του. Κάποιοι άλλοι, οι οποίοι συνήθως δεν θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο σε κάποιο τομέα ή θεωρούν ότι με κάποιο τρόπο αδικούνται ή περιθωριοποιούνται από την κοινωνία ή τέλος πάντων δεν τους αποδίδεται αυτό που αξίζουν, νιώθουν δυνατότεροι ή καλύτεροι ή καταξιωμένοι, όταν μπορούν να εξουσιάσουν ένα άλλο άτομο ή μία κοινωνική ομάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές αποκαλύπτεται για ανθρώπους  που είναι μεγάλοι πολέμιοι της ομοφυλοφιλίας,  επιδεικνύουν τον ανδρισμό τους σε κάθε ευκαιρία και επιτίθενται με απίστευτη βιαιότητα ή υβρεολογία σε οποιονδήποτε έχει έστω και την παραμικρή αμφιβολία για την σεξουαλικότητά τους, ότι τελικώς και οι ίδιοι είναι καταπιεσμένοι ομοφυλόφιλοι! ! Επειδή δεν αντέχουν την κοινωνική κατακραυγή, προφανώς προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν, προβάλλοντας το προφίλ του «πολλά βαρύ» και του «φανατικού» άνδρα, που μισεί, πολλές φορές θανάσιμα, όλους αυτούς του «ανώμαλους».

Βέβαια, υπάρχουν και άνθρωποι ,οι οποίοι στην ουσία αναπαράγουν αυτό που βλέπουν μέσα στο σπίτι και την οικογένειά τους. Αν οι γονείς είναι βίαιοι, ξεσπούν συχνά με νεύρα και φωνές, είτε ο ένας στον άλλο είτε στο παιδί τους, οι πιθανότητες το παιδί να μιμηθεί τη συμπεριφορά αυτή και να την υιοθετήσει ως την πλέον ενδεδειγμένη στην ενήλική ζωή του για οτιδήποτε ενοχλεί ή δεν συμφωνεί με την άποψή του, είναι πολύ μεγάλες.

Ένας άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του και είναι σίγουρος για την σεξουαλικότητά του και το φύλο του, αντιλαμβάνεται πως η ομοφυλοφιλία και ο τρανσεξουαλισμός δεν μεταδίδεται, δε επιβάλλεται και σίγουρα δεν αποτελεί κίνδυνο για κανέναν. Επιπλέον, ένας πραγματικά δημοκρατικός και ελεύθερος νους αντιλαμβάνεται ότι η διαφορετικότητα σε όλες τις εκφάνσεις της συμβάλλει στην πνευματική και πολιτισμική ανάταση της ανθρωπότητας και όχι στην οποιαδήποτε ηθική κατάπτωση και τον αμοραλισμό. Η ισονομία και η ισοπολιτεία στηρίζεται στον σεβασμό αυτής της διαφορετικότητας και όχι στην εξάλειψή της. Γι’ αυτό άλλωστε και η lgbt κοινότητα συχνά στηρίζεται και από ετεροφυλόφιλο κοινό. Για την ακρίβεια, ως κοινωνική μειονότητα τα lgbt άτομα έχουν ανάγκη την υποστήριξη των straight, προκειμένου να κερδίσουν τη μάχη κατά της ομοφοβίας και των διακρίσεων. Όπως κάποτε στην Αμερική, οι Αφροαμερικανοί είχαν ανάγκη την στήριξη των λευκών, προκειμένου να κατοχυρώσουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.

Πολύς κόσμος έχει την αντίληψη πως οι ομοφυλόφιλοι σκέφτονται το sex λιγάκι παραπάνω από ότι οι ετεροφυλόφιλοι και πως η ζωή τους κινείται γύρω από αυτό; Πόσο ισχύει και τι απαντάτε σε όλους αυτούς;

Οι ομοφυλόφιλοι στο sex συμπεριφέρονται ακριβώς όπως και οι ετεροφυλόφιλοι. Κάποιοι το σκέφτονται συνέχεια, κάποιοι αρκετά συχνά και κάποιοι ίσως λίγο λιγότερο. Ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός δεν συνεπάγεται περισσότερη ερωτική πράξη ούτε περισσότερη επιθυμία για sex.

Πως θα συμβουλεύατε να συμπεριφερθεί ένα νέο παιδί το οποίο ανακαλύπτει πως η σεξουαλικότητά του γίνεται στόχος των πολλών; Υπολογίζοντας τους κινδύνους που υπάρχουν, πόσο θα του συνιστούσατε να «βγει από τη ντουλάπα»;

Το “coming out” είναι κάτι  εντελώς προσωπικό για τον καθένα και επιπλέον απαιτεί χρόνο και ψυχικά αποθέματα. Ως διαδικασία είναι σίγουρο ότι πρέπει να γίνει κάποια στιγμή, διότι κανένας δεν μπορεί να ζει μέσα σε ένα ψέμα για όλη του τη ζωή, χωρίς αυτό να έχει σοβαρές συνέπειες στον ίδιο και τους γύρω του. Δε είναι τυχαίο ότι ένα lgbt άτομο έχει τριπλάσιες πιθανότητες από ένα ετεροφυλόφιλο να αποπειραθεί να αυτοκτονήσει.

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη, όταν ένας νέος αρχίζει και συνειδητοποιεί αυτή του την διαφορετικότητα, να βρει στήριξη. Πρώτα απ’ όλα είναι σημαντικό να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς και να αισθάνεται ασφάλεια και εμπιστοσύνη με τα άτομα του κοινωνικού του περίγυρου. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό αφού τις περισσότερες φορές οι γονείς, οι συμμαθητές και οι φίλοι δεν είναι έτοιμοι να ακούσουν αυτό που έχει να τους πει.

Ευτυχώς, σήμερα πλέον υπάρχουν αρκετές lgbt ομάδες νέων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπως η ColourYouth στην Αθήνα, η Good as You(th) στη Θεσσαλονίκη και η Painted Youth στα Ιωάννινα, τις οποίες μπορεί κανείς να εντοπίσει εύκολα στο διαδίκτυο (facebook, twitter κλπ) και να ζητήσει να μιλήσει μαζί τους, να συμμετάσχει ίσως σε κάποιες ομάδες υποστήριξης, να έρθει σε επαφή με ειδικούς συνεργάτες – ψυχολόγους  ή απλά να κάνει παρέα με άτομα που έχουν τις ίδιες ευαισθησίες και ενδιαφέροντα, ώστε να μην αισθάνεται πως βρίσκεται «στη ζώνη του λυκόφωτος».  Οργανώσεις όπως η «Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδος (ΟΛΚΕ)», η «Οικογένειες Ουράνιο Τόξο», η «HOMOphonoia» και η «Ομοφοβία στην Εκπαίδευση» διαθέτουν την απαραίτητη εμπειρία και το κατάλληλο επιστημονικό υλικό για να στηρίξουν ένα νεαρό σε ηλικία lgbt άτομο, οι οποίες μάλιστα βρίσκονται και σε άμεση επικοινωνία με τις προαναφερθείσες lgbt ομάδες νέων.

Επιπλέον, υπάρχει η γραμμή υποστήριξης 1528, στην οποία μπορεί ο οποιοσδήποτε να καλεί ανώνυμα και να μιλήσει για τις φοβίες του, να ζητήσει βοήθεια για το πώς να κινηθεί σε σχέση με τους γονείς και το περιβάλλον του ή απλά να μιλήσει σε κάποιον που τον καταλαβαίνει.

Κάθε άτομο έχει διαφορετική ιδιοσυγκρασία κι επομένως ο τρόπος που θα διαχειριστεί την αποκάλυψη του σεξουαλικού του προσανατολισμού είναι ιδιαίτερος. Το “coming out” δεν είναι κάτι που το κάνουμε μια φορά και μετά τελειώνουν τα βάσανα. Δεν το λέμε απλά στους γονείς και σε κάνα δύο φίλους και τέλος. Είναι μία μακροχρόνια διαδικασία, η οποία ξεκινάει με την αποδοχή του εαυτού μας και καταλήγει με την ασφάλεια και την άνεση που νιώθει κανείς να δηλώνει ανοιχτά πλέον στον κοινωνικό του περίγυρο είτε ομοφυλόφιλος είτε λεσβία είτε αμφιφυλόφιλος είτε τρανς. Κάποιος/-α μπορεί να αισθάνεται έτοιμος/-η να «βγει από την ντουλάπα» στα 17 του/της, άλλος/-η πάλι στα 30 του/της. Το θέμα είναι ότι όταν το αντιληφθεί, να βρει την κατάλληλη στήριξη, προκειμένου να «χτίσει» μία υγιή σχέση με τον εαυτό του και τους ανθρώπους γύρω του και να ορθώσει όλες τις απαραίτητες άμυνες ενάντια σε όλους εκείνους που ενδεχομένως να του συμπεριφερθούν άσχημα ή βίαια εξαιτίας της διαφορετικότητάς του.

Τrans και πορνεία. Τι ισχύει τελικά για τη συγκεκριμένη «σχέση»; Πόσο ισχύουν όσα θέλουν τιςtrans να έχουν κύρια πηγή εισοδήματός τους την πορνεία;

Η πραγματικότητα είναι ότι τα διεμφυλικά άτομα υφίστανται τις περισσότερες διακρίσεις σε σχέση με τις λεσβίες, τους ομοφυλόφιλους και τα αμφισεξουαλικά άτομα και αυτό συμβαίνει για τον εξής προφανή λόγο… η ταυτότητα φύλου δεν κρύβεται! Ένας ομοφυλόφιλος άνδρας ή μία λεσβία ή ακόμα περισσότερο ένα αμφισεξουαλικό άτομο μπορεί αν θέλει να μην αποκαλύψει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό σε τρίτο άτομο (αν και αυτό θα επηρεάσει στο μέλλον αρνητικά την ψυχοσύνθεσή του), κι επομένως μπορεί να απολαμβάνει την πλήρη αποδοχή του περιβάλλοντός του ως δήθεν ετεροφυλόφιλος/-η, είτε στον εργασιακό του/της χώρο είτε μέσα στην ίδια του/την οικογένεια. Ωστόσο, τα τρανς άτομα δεν έχουν αυτή την επιλογή. Συνήθως, οι ίδιοι οι γονείς τα διώχνουν από το σπίτι, ενώ ακόμα και πρόσφατα περιστατικά, όπως αυτό μιας τρανς μαθήτριας που προπηλακίστηκε από τους συμμαθητές της και εκδιώχθηκε από τους εκπροσώπους του σχολείου όπου φοιτούσε , αποδεικνύουν ότι η πρόσβαση στην εκπαίδευση και επομένως και στον επαγγελματικό προσανατολισμό παρεμποδίζεται ακόμα και από τους ίδιους τους λειτουργούς του κράτους.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό των τρανς γυναικών να καταφεύγει στην καταναγκαστική σεξουαλική εργασία, μην έχοντας άλλη διέξοδο για βιοπορισμό. Αυτό είναι και το κύριο μέλημα της κοινότητας των τρανς, που  διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία για τις διεμφυλικές γυναίκες, την πλήρη πρόσβασή τους στον χώρο της εργασίας, της ασφάλισης και ιατρικής πρόνοιας. Ωστόσο, υπάρχουν και αρκετές τρανς γυναίκες που δραστηριοποιούνται σε άλλους επαγγελματικούς χώρους (π.χ, είναι καλλιτέχνες, επιχειρηματίες κλπ.), γεγονός το οποίο δεν προβάλλεται από κανέναν είτε γιατί δεν «πουλάει» ως είδηση είτε γιατί ο τρανσεξουαλισμός είναι ακόμα ταμπού για την σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Θα πρέπει να σημειώσουμε επίσης, ότι εκτός των τρανς γυναικών, υπάρχουν και οι τρανς άντρες (τρανς άτομα που βρίσκονται σε μετάβαση από γυναίκες σε άντρες) που δε σχετίζονται καθόλου με τη σεξουαλική εργασία και προσπαθούν, παρ” όλες τις δυσκολίες, να ενταχθούν στην κοινωνία και στο εργασιακό περιβάλλον.

Σχέσεις αλληλοκάλυψης στο star-system που δημιουργεί πρότυπα. Τι φοβούνται τελικά και αναγκάζονται να «υποδυθούν»;  

Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι! Το τι φοβούνται πραγματικά, θα πρέπει μάλλον να ρωτήσετε τους ίδιους. Ωστόσο, η διάχυτη ομοφοβική συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας σίγουρα δεν τους ενθαρρύνει κιόλας να «βγουν» απ’ την ντουλάπα. Από τα ειρωνικά σχόλια, τις ύβρεις και τον χλευασμό μέχρι και το επαγγελματικό και οικονομικό κόστος που θα επιφέρει η απώλεια μέρους του fan club και της απήχησής τους στο κοινό, σίγουρα δεν τα λες και θετική εμπειρία. Βέβαια, οι άνθρωποι αυτοί δεν αποτελούν υγιές πρότυπο για έναν νέο ομοφυλόφιλο ή μια νέα λεσβία ή ένα νεαρό διεμφυλικό άτομο. Ιδιαίτερα, όταν συνάπτουν λευκούς γάμους ή φωτογραφίζονται παντού χέρι χέρι με τη νέα τους κατάκτηση, πάντα στα πλαίσια μίας ετεροφυλοφιλικής σχέσης, γιατί είναι και σπουδαίοι καρδιοκατακτητές(!).

Κάποια στιγμή θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν το πόσο πραγματικά θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους γύρω τους και να πάψουν να εξαρτώνται από το τι λέει και τι πιστεύει ο ένας και ο άλλος.

Πότε ανακαλύψατε προσωπικά πως σας αρέσουν άτομα ίδιου φύλου και πως βιώσατε τον πρώτο σας «έρωτα»;

Ο κάθε άνθρωπος βιώνει αυτή την «ανακάλυψη» διαφορετικά. Άλλοι το αντιλαμβάνονται πολύ νωρίς, ακόμη και σε προσχολική ηλικία. Άλλοι κατά τη διάρκεια της εφηβείας, όπου  ξυπνάνε οι ορμόνες, αλλάζει το σώμα μας και ενεργοποιείται η σεξουαλικότητά μας. Κάποιοι το αντιλαμβάνονται αργότερα, σε μεγαλύτερη ηλικία. Ειδικά σε αυτή την τελευταία περίπτωση, είναι συνηθισμένο τα άτομα να είχαν στο παρελθόν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Οι λόγοι που εμφανίζουν αυτή την αλλαγή στις σεξουαλικές τους προτιμήσεις ποικίλουν.

Συνήθως, το στίγμα του ομοφυλόφιλου, της λεσβίας και του/της τρανς, η κοινωνική κατακραυγή και οι διακρίσεις που υφίστανται τόσο από την ίδια την Πολιτεία όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, όχι μόνο αποθαρρύνει το οποιοδήποτε άτομο να δηλώνει ανοιχτά lgbt, αλλά  το ωθεί ταυτοχρόνως και να καταπιέζει τον ίδιο του τον εαυτό, προσπαθώντας μέσα από την υιοθέτηση του ετεροφυλοφιλικού προτύπου και τρόπου ζωής να κερδίσει την αποδοχή των άλλων, την κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση, καθώς και μια υποψία ευτυχίας. Βέβαια, υπάρχουν και οι αμφιφυλόφιλοι, οι οποίοι ερωτεύονται είτε το ένα φύλο είτε το άλλο, με την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του/της συντρόφου να παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο (και όχι το φύλο).

Τι δεν ξέρει ο κόσμος για τα όρια της ομοφοβίας; Τι «φιμώνεται» σχετικά με το bullying και την αντιμετώπιση των gay ατόμων σήμερα;

Η ομοφοβία (ή ομοφυλοφοβία ή ομοερωτοφοβία) είναι ο φόβος , η αποστροφή ή οι διακρίσεις κατά της ομοφυλοφιλίας ή σε βάρος των ομοφυλόφιλων ατόμων, όπως επίσης υπάρχει και η τρανσφοβία κατά των τρανς ατόμων. Όρια στον τρόπο που μπορεί να εκφράσει κανείς αυτόν τον φόβο δεν υπάρχουν. Ο φόβος  μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες και βίαιες συμπεριφορές ή απλά να εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα του σώματος (αποστροφή, χειρονομίες) ή/και τις λέξεις (ειρωνικά σχόλια, χλευασμός, ύβρεις). Ένα κράτος μπορεί να είναι ομοφοβικό/τρανσφοβικό όταν κάνει το ίδιο ( ή επιτρέπει)  διακρίσεις βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας φύλου σε βάρος των lgbt ατόμων.

Για παράδειγμα, ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι μπορεί να αναγνωρισθεί νομικά, μέσω είτε του συμφώνου συμβίωσης είτε του γάμου, κι επομένως να απολαμβάνει όλα εκείνα τα δικαιώματα που συνοδεύουν αυτή την αναγνώριση, όπως οι φοροαπαλλαγές, το οικογενειακό επίδομα, το επίδομα γάμου, ζητήματα κληρονομιάς, δικαίωμα στην υιοθεσία παιδιών, πρόσβαση σε ιατρικά δεδομένα και επίβλεψη περίθαλψης, όταν ο/η σύντροφος βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση  σε νοσοκομείο και δεν δύναται να αποφασίζει για τον εαυτό του και πολλά άλλα. Το Δημόσιο χρηματοδοτεί την πλαστική στήθους, αλλά την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ενός ατόμου που βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγής φύλου όχι. Στη Ρωσία μόλις ψηφίστηκε νόμος που ποινικοποιεί στην ουσία την ομοφυλοφιλία και οποιαδήποτε προβολή γύρω από το θέμα, με αποτέλεσμα τα lgbt άτομα να κλείνονται στην φυλακή.

Μία τρανσφοβική κοινωνία απομονώνει τα τρανς άτομα και τα αποκλείει τόσο από τον επαγγελματικό χώρο όσο και από την πρόσβαση στην εκπαίδευση. Πρόσφατα, τρανς μαθήτρια σε Τεχνικό Λύκειο προπηλακίστηκε από τους συμμαθητές της, οι οποίοι μάλιστα προσπάθησαν να της βάλλουν και φωτιά για να την κάψουν. Η εκπαιδευτικός που την υπερασπίστηκε αυτή την στιγμή βρίσκεται σε αργία, ενώ ο Διευθυντής του σχολείου έριξε το φταίξιμο στην μαθήτρια, εξαιτίας της «προκλητικής» της εμφάνισης και φυσικά οι συμμαθητές της παραμένουν ατιμώρητοι.

Οι ομοφοβικοί γονείς μπορεί να διώξουν το ομοφυλόφιλο παιδί τους από το σπίτι, να το κακοποιούν ή ακόμα και να το υποχρεώνουν σε επικίνδυνες ιατροφαρμακευτικές  «θεραπείες», οι οποίες φυσικά δεν γίνονται αποδεκτές από καμία επιστημονική κοινότητα στον πλανήτη. Ο «θεραπευτικός» βιασμός του κοριτσιού που είναι λεσβία (εφαρμόζεται κυρίως σε μουσουλμανικές χώρες και στην Αφρική), προκειμένου να μάθει να της αρέσει το σεξ με τους άνδρες είναι μία ακραία πρακτική, η οποία όμως δυστυχώς ορισμένες φορές ενθαρρύνεται ακόμα και από τους ίδιους τους γονείς. Στη χώρα μας, δεν είναι λίγες οι φορές που οι Έλληνες γονείς συστήνουν σε αυτές τις περιπτώσεις με το ζόρι παντρειά!

Τέλος, ομοφοβικοί/τρανσφοβικοί μπορεί να είναι τα ίδια τα lgbt άτομα. Ταυτίζονται  με τις λέξεις «αδερφή», «πούστης»,  «νταλίκα», «ανώμαλος/-η» κλπ και αποδέχονται το βάρος που αυτές φέρουν, με αποτέλεσμα να αισθάνονται ενοχές για τον ίδιο τους τον εαυτό, που «ντροπιάζουν» την οικογένεια , που τους διώχνουν οι φίλοι ή τους αποδέχονται μεν, αρκεί όμως να το κρύβουν επιμελώς, μην τυχόν και τους κολλήσει κανείς τη ρετσινιά! Κι έτσι καταπιέζουν τον εαυτό τους, κάνουν διπλή ζωή, καταστρέφουν τη ζωή τους και ενδεχομένως τη ζωή του/της ετεροφυλόφιλου συντρόφου τους (σε περίπτωση που επιλέξουν τη διπλή ζωή), μπορεί να αποφεύγουν οποιαδήποτε συναναστροφή με άλλα lgbt άτομα, μην τυχόν και το «ξανακολλήσουν» και ορισμένες φορές δυσφημούν, υβρίζουν, χλευάζουν και εκφοβίζουν (bully) άλλα lgbt άτομα, προκειμένου να αποδείξουν την ετεροφυλοφιλία τους είτε σε τρίτους είτε στον εαυτό τους. Υπάρχουν και πιο “light” εκδοχές ομοφοβίας, όπου παρατηρείς για παράδειγμα ένα lgbt άτομο να θεωρεί φυσιολογική αντίδραση το βίαιο ξέσπασμα κάποιου τρίτου πάνω σε έναν πιο «θηλυπρεπή» ομοφυλόφιλο ή σε τρανς άτομο ή σε ομοφυλόφιλο ζευγάρι που κρατιέται χέρι χέρι στο δρόμο, γιατί πολύ απλά «προκαλούν». Λες και η βία, είτε λεκτική είτε σωματική, μπορεί ποτέ να δικαιολογηθεί.

Επομένως, το bullying των lgbt ατόμων συντελείται από όλες τις πλευρές και σε όλα τα επίπεδα. Το κακό όμως είναι ότι το συγκεκριμένο θέμα, όπως άλλωστε και οποιοδήποτε άλλο  ζήτημα απασχολεί τα lgbt άτομα, κρίνεται πάντα υποδεέστερο και συνήθως αποσιωπείται ή απλά προβάλλεται ως μικρής στατιστικής σημαντικότητας, χωρίς πολλές αναλύσεις και επιστημονικές αναφορές.

Για παράδειγμα, αν κάποιος ψάξει λίγο στο διαδίκτυο, θα βρει  χιλιάδες  περιπτώσεις lgbt παιδιών ανά τον πλανήτη που αυτοκτόνησαν εξαιτίας της πίεσης και του bullying που δεχόντουσαν στον κοινωνικό τους περίγυρο. Πως είναι δυνατόν να μην έχει αναφερθεί ούτε μία αντίστοιχη περίπτωση στην Ελλάδα; Και από ποιον να γίνει καταγραφή όταν οι εκπαιδευτικοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και το Παρατηρητήριο Πρόληψης της Σχολικής Βίας & Εκφοβισμού του Υπ. Παιδείας προφασίζεται διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να αποφύγει την οποιαδήποτε συζήτηση με τις lgbt οργανώσεις;

Πόσο έτοιμη είναι η χώρα να καλωσορίσει το gay γάμο, αλλά και την υιοθεσία παιδιού από ομόφυλους γονείς;

Η χώρα ως νομική οντότητα και ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι υποχρεωμένη  να αναγνωρίσει μία ισότιμη (με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια) νομική υπόσταση στα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ ταυτόχρονα η επιστημονική κοινότητα οφείλει να προβάλλει τις έρευνες που έχει στα χέρια της περί ομοφυλοφιλίας, σεξουαλικού προσανατολισμού και ομόφυλων γονέων, ώστε να σπάσει τους μύθους που κυκλοφορούν περί «ανωμαλίας» και «ακατάλληλων προτύπων» για τα παιδιά. Διότι όσο σωπαίνουν, στην ουσία συναινούν στην καταπίεση, τον ρατσισμό και τις διακρίσεις.

Πάντως, η ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται ακόμα έτοιμη να αποδεχτεί αυτά τα δικαιώματα. Η ομοφοβία/ τρανσφοβία είναι διάχυτη και προβάλλεται συνεχώς ως «παλικαριά» ακόμα και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία αντιμετωπίζουν τα lgbt άτομα ως την καρικατούρα που θα ανεβάσει τα νούμερα της τηλεθέασης, όντας διαρκώς το αντικείμενο χλευασμού, η πηγή της ανηθικότητας και η απειλή της «αγίας» ελληνικής οικογένειας.

Βέβαια, όλοι αυτοί που κόπτονται είτε για την ηθική των lgbt ατόμων είτε για την ψυχοσύνθεση των παιδιών υπό την επίβλεψη των ομόφυλων γονέων τους, αν μπορούν ας μας απαντήσουν στα εξής ερωτήματα:

-   Τον 1ο και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου σφαγιάστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι, οι ομοφυλόφιλοι ήταν υπεύθυνοι; Ο Χίτλερ (ετεροφυλόφιλος) και οι ιδεολογίες του, που μέχρι και σήμερα επευφημούνται από τους εθνικοσοσιαλιστές –ετεροφυλόφιλους γονείς, είναι κατάλληλα πρότυπα συμπεριφοράς για τα παιδιά;

-   Εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη είτε κακοποιούνται είτε εξαναγκάζονται στην επαιτεία, στην πορνεία και πολλές φορές στην υπό απάνθρωπες συνθήκες εργασία από τους ετεροφυλόφιλους γονείς τους. Οι ομοφυλόφιλοι φταίνε και γι’αυτό;

-   Χιλιάδες βρέφη πωλούνται σαν τα κουτάβια ή εγκαταλείπονται στα σκουπίδια και τις τουαλέτες από τους γονείς τους. Αυτοί δηλαδή  λειτουργούν θετικά στην ψυχοσύνθεση των παιδιών;

-   Τα lgbt παιδιά τους αυτοκτονούν γιατί απελπίζονται όταν νοιώθουν την απόρριψη των γονέων τους. Ως ετεροφυλόφιλοι γονείς, αισθάνονται επαρκείς;

-   Και τελικά ποιος υποθήκευσε το μέλλον των παιδιών του με χρέη και μνημόνια; Δεν ήταν οι υπεύθυνοι και ηθικοί ετεροφυλόφιλοι γονείς;

Το θετικό είναι ότι πλέον γίνονται αρκετά σημαντικά βήματα, όπως η ολοένα και αυξανόμενη συμμετοχή στο Athens Pride (περίπου 15 χιλιάδες άτομα τον Ιούνιο του 2013), η διοργάνωση του Thessaloniki Pride, η δημιουργία lgbt οργανώσεων ανά την Ελλάδα, η προβολή lgbt ειδήσεων από ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς και από αρκετές ειδησεογραφικές (και μη) ιστοσελίδες, η ολοένα και δυναμικότερη προσπάθεια ορισμένων πολιτικών φορέων και προσώπων για προώθηση των lgbt αιτημάτων. Στο παρελθόν όλα αυτά φάνταζαν όνειρο καλοκαιρινής νυκτός!

Η νέα γενιά φαίνεται πως έχει νιώσει στο «πετσί» της την υποκρισία των παλαιότερων, οι οποίοι τους παραδίδουν μία χώρα «πνιγμένη» στη βία, την ανομία, το μίσος και την κοινωνική εξαθλίωση, με αποτέλεσμα να βιάζεται να αποτινάξει το  δήθεν «ορθό» δόγμα της ηθικής… “εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης ». Η κοινωνική αλληλεγγύη, ο πλουραλισμός και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα σε λίγα χρόνια δεν θα είναι ανέκδοτο όπως τώρα.

Τί συνθέτει το δικό σας «ουράνιο τόξο» στην καθημερινότητά σας; Τι προσθέτει χαρούμενα χρώματα σε αυτή;

Το δικό μας ουράνιο τόξο αποτελείται από όλους εκείνους που αγαπάμε και μας αγαπούν, τις οικογένειες που μας αγκαλιάζουν και τους φίλους που μας συμπαραστέκονται και μας στηρίζουν με κάθε τρόπο, την συντροφικότητα, το κοινό μας όραμα για ένα καλύτερο αύριο, όπου η ελευθερία και ισονομία θα αποτελεί κεκτημένο όλων,  οι προσπάθειες και οι καθημερινές μας μάχες για αφύπνιση συνειδήσεων, για καθημερινή ενημέρωση και προβολή της lgbt πραγματικότητας εντός και εκτός συνόρων, τα χαμόγελα που εισπράττουμε όταν «βγαίνοντας, σπάμε την ντουλάπα!!».

Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας;

Για τους lgbt αναγνώστες σας: It gets better!

Για το straight κοινό σας, ένα ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ προς σκέψη και συλλογισμό:

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.

 Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος.

 Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει.»

Β.Κ

Πηγή: kserolas.com